Bugün işçi bayramı...

Resmi tatil ama işçiye tatil yok.

Eeee git fabrikalara, işçi gününde fazla mesai vereceğiz diye öldürülür.

İşçilerin günü.

Gün işçilerin ama hak patronların.

Üstelik işçi hariç herkes tatilde…

Ahh bir Cuma gününe denk geleydi, kaçarlardı bir yerlere…

Bugün işçi bayramı…

Reşadiye Cami’nin önü işçi dolu.

Güvencesiz, sigortasız, sırtlarına alıyorlar yükü.

Gelen giden, ahh der, vahh der.

Biri de “nasılsınız” demez.

Beden işçileri ama yaptıklarına beden mi dayanır?

İşçilere örgütlen deme…

Fabrika işçilerine desen ki “işçi sınıfı”

Aman kardeş, bizi siyasete alet etme diyerek sessizce uzaklaşır.

Haklı da.

Ucunda ekmeğinden olacak.

Çoluk çocuğu var, sorumlulukları çok.

Bugün 1 Mayıs…

İşçi bayramı…

Çoğu işçi bayram kutlarken bile endişeli.

Tatile denk gelen olduysa şanslı.

Alanlara çıkmak korkutabilir.

Bayram evinde, biraz daha dinlenir belki.

İşçilerin çoğu dertli.

Ama dertlerini gizlemede tam bir profesyonel işçi.

Eşine, çocuğuna belli etmeden yarı aç, yarı tok, yaşamayı göze aldı çünkü bizim işçi.

Açlık sınırının altında çalışıyor çoğu işçi.

Sosyal haklardan yoksun, can güvenliği Allah’a emanet, patronların psikolojisine bağlı bir yaşam içerisinde “geçinmek” zorunda bizim tatilini dahi yapamayan işçi.

Hele ki biraz sivrilsin.

Biber gazıyla, copla da ödüllendirilir 1 Mayıs’ın emekçisi.

Öyleyse kutlu olsun 1 Mayıs…

Ezilen işçi, yok sayılan işçi, hakkını alamayan işçi, zulüm gören işçi…

Elinize, emeğinize sağlık.

Eeee tatiliniz nasıl geçti?