Ne zaman bir bayram yaklaşsa bazılarımızın içi sızım sızım sızlamaya başlar. Düşünün şimdi bayramın ilk günü çocuklar, torunlar, damatlar, gelinler annenin evinde toplanacaklardır. Yıllardır bu böyle olmuştur. Bu senede böyle olacağı unutulmaktadır. Planlar, prgramlar yapılır. Hazırlıklara başlanır. Uzaktan gelecekler çok önceden uçak biletlerini alırlar. Sonra...
Sonra acı acı çalar telefonlar. Gecedir şimdi söylenmez denilmez Eller böğürde, yürekler ağızda "hayırdır inşallah" diyerek ahizeler kaldırılır. Hıçkırıklara karışan gözyaşları sel olur akar.
"Abla! annem kalp krizi geçirmiş. Vefat etmiş. Biraz önce annemlerin komşusu aradı"
"Bir şeyciğide yoktu ne oldu da öldü Allahım", sorgulamaları eklenir sonra eşe, dosta telefonlar edilir, haberler verilir. Sabah olunca belediyeye gidilir, resmi işlemler yapılır. Eve doktor gelir ölüm raporu verilir. Ölenin eşi çocukları kızları diken üstündedirler. Dokunsan feryad kopacak.
Ölen, gasil haneye götürülmek için evden ayırılırken feryadlar koplar, yaşlılar uyarır "bağırarak ağlamayın günah olur, ölene azap olur" kim dinler?
Yürekler yanar, kalpler kan ağlar.
Ama ne olsun ilahi kanun böyle...Ölen yıkanılacak, kefenlenecek, cenaze musalla taşına konulacak. Eş dost camide toplanırlar. Üçer beşer kişi aralarında konuşur, "İyi insandı, mevla rahmet eyleye" İyi günde gitti ağzı oruçluydu.. taksiri af olsun, Allah geride kalanlara sabırlar versin..."
Namazdan sonra cenaze namazı kılınır helallikler alınır. Cenaze son defa evine getirilir kısa bir duadan sonra evdekilerden de helallikler alınarak mezar yoluna doğru hareket başlar. Evden son ayrılış geride gözyaşıyla feryadlar bırakır. Önceden hazırlanan mezara varılır. Fatiha'dan sonra öleni kabrine indirilir sağ yanı üzere kıbleye doğru yatırırlar. Tahtaların konulmasından sonra mezar toprakla örtülür, üzerine biraz su dökülerek hali üzere bırakılır.
Mezarı başında okunan Fatiha ve dualardan sona ölenin yakınlarına "Başınız sağ olsun" dilekleriyle merasim biter.
Baba, oğullar evlerine dönerler. Aileler, kız kardeşler gelinler ev halkı bayram mı,seyran mı farkında değildirler.
Damatlar, çocuklar, torunlar. Bir iç burukluğu, hakimdir evde. Bir iç sızışı. Burun direklerine kadar vurmuş bir iç sızısı. Gözler gönüller onu arar, tuhaf bir sessizlik hakimdir evde kimse ondan bahsetmek istemez. Herkesin boğazında bir yumru. Dokunulsa ağlayacaktır hane halkı. Ben ağlarsam diğerleri üzülür diye köşe bucak kaçılır. Kuytu yerlerde gizli saklı ağlanır.
Onsuz ilk bayramdır bu. Her zamanki bayram değildir bu. Sevincin hak ile yeksan olduğu bir bayram. Lokmalar boğazda düğümlenerek kahvaltı yapılır. Yemek mi yenildi yemek onları mı yedi belli değildir.
Herkes suskun, garip garip düşünürken bir büyüğün sesi duyulur.
"Hadi ilk ziyaretimiz ona olsun gidelim mezarı başında dualarımızı edelim" bakalım ondan sonra ne olur.?
Gidilir mezarlığa en sessiz bir alem herkez ebedi uykusunda çıt yok mezarlıkta. Çevrede bizim gibi ziyarete gelenlerin sessiz ağlayışları görülür. İlahi ferman dünya aleminin gulgülesinde sonra sessiz bir alem.
Mezarın ayak ucunda durularak bir Fatiha onbir İhlas okunur. Ölenlerin ruhlarına bağışlanır. Sonra eve dönülür. Gelenler, gidenlerle dolar taşar evlerimiz ikramlar bir birini izler. Bazı evlerdeyse duygular karışıktır. Kapler de ince bir sızı, bir inilti sezilir. Anası- babası ölmüş çocukların kalplerinde ise daha derin bir sızı. Gülümsemeler zoraki bayramlaşmalar garipçedir. Hele annesiz babasız geçen ilk bayramlar acı mı acı olur.
Ne diyelim herkes ölümü tadacaktır. Ferman ilahisi "kulağımıza küpe olmalı ölüme hazırlanıp gidenlere ne mutlu" Nice bayramlara.
Hoşçakalınız.