Öyle yâda böyle bu haftaya kadar umutlarımızı koruyarak gelmiştik. Ama biz kaybederken Kayseri'nin deplasmanda Kasımpaşa'yı yenmesi ile işin rengi bir anda değişti. 6 puanlık farktan sonra Eskişehirspor'un ligde kalmayı başarması artık çok zor. Peki, şimdi ne olacak? Açıkçası kalan maçları kazanmaktan başka çaremiz kalmadı. Matematiksel olarak şansımız devam ediyor ve pes etmeden, vazgeçmeden bu şansı sonuna kadar kovalamak zorundayız.
Evet, bu işin gaz verme tarafı, bir de acı gerçekler var. Eskişehirspor ligin en sorunlu iki takımından birisi, diğeri de lig sonuncusu Mersin. Bizim farkımız taraftarımız, onlar da olmasaymış zaten darmadağın olacakmışız. Bir kulüp düşünün ki, tesislerinde paradan başka hiçbir şey konuşulmuyor, neredeyse her hafta bir futbolcusu kulübü şikâyet edip takımı terk ediyor. Aşçısı, çaycısı, malzemecisi, masörü herkes mutsuz... Maaşlarını, primlerini alamıyorlar. Tesisleri yöneticiden çok alacaklılar ziyaret ediyor. Başkan ortalıkta yok, onun yerine Vali Baba bir şeyler yapmaya çalışıyor. 3 sene de koca bir takım eritilmiş, sayısız transfer yapılmış ama elde avuçta bir şey kalmamış. Kalanlarda bir an önce kaçıp kurtulma derdinde. Anıl, Alparslan, Toko, Emre Güral ve şimdi de Boffin. Neymiş efendim Boffin biriken alacaklarını istemiş. Allah'ını severseniz söyleyin, Boffin öyle kolay gözden çıkarılacak bir futbolcu mu? Zamanında bu takımın en az 70-80 milyon Euro değeri vardı. Şimdi her parasını isteyeni bedavaya gönderiyoruz. Böyle bir keşmekeş, böyle bir karmaşa varken kime ne diyeceksin ki? Samet Hocayı mı eleştirelim, takımı yanlış oynatıyor diye yerden yere mi vuralım? Samet Hoca gelen kaçıncı Teknik Direktör, diğerleri bir şey yapamamış, çare olamamışlar, şimdi bütün suçu ona mı yükleyelim. Bu işin tek bir sorumlusu var o da Mesut Hoşcan ve arkadaşlarıdır. O kadar çok yanlış yaptılar, o kadar kötü yönettiler ki kulübü yazmaya sayfalar yetmez. Şöyle anlatsam daha iyi anlaşılır belki. Yönetimde oldukları 3 yıl boyunca iyi yaptıkları, başardıkları bir şeyleri yazalım desem, inanın yazacak tek bir şey yok. Koca bir sıfır.
Eğer bir kulüpte huzur yoksa güven ortamı yoksa olacağı budur. Bir yerden sonra taraftarın gücü de yetmiyor. Hep takımlarının yanında oldular, destek verdiler. Ama Başkanı futbolcusuna değer vermezse, adam yerine koymayıp virüs diye suçlarsa, yönetici seçilenler ortada gözükmezse taraftar daha ne yapsın. Neyse, çok şeyler yazacağım ama elim varmıyor. Çünkü ufak da olsa hala bir umut var. Bundan sonra maç maç düşünmek gerekiyor. Önce Mersin maçını kazanalım, gerisini sonra düşünürüz. Bakarsın Kasımpaşa'nın yapamadığını Bursa yapar, Kayseri'yi yener. Ne diyebiliriz ki, Allah'tan umut kesilmez...