Bir yaz günü…

Hava çok sıcaktı.

Terledim.

Terim sıcaktan değil, alın terinden…

Belki sıcaktan da etkilendim.

Bilmiyorum.

Çok çalışmadım, biliyorsun.

Düzenli ve verimli gittim.

Başaracağıma hep inandım ama…

Aslında başarmanın yarısı da bu değil mi?

İnandım ve başardım anne!

Yemin ederim!

Anne sözümü tuttum.

Derece yaptım.

Ülke geneline adımı yazdırdım.

Tarihte adım var şimdi.

Geçmişe her gittiklerinde illa ki görecekler beni.

Haziran ayında…

Kimisine göre hüzünlüdür belki bu ay ama ben sevinç gözyaşları döktüm.

Anne sözümü tuttum.

Aylardır çalıştığım LGS sınavında 500 tam puan aldım.

Hayır, hayır sadece ders çalışarak yıpratmadım kendimi.

Boş zamanlarımda dışarı çıktığım, oyun oynadığım ve bisiklet sürdüğüm de oldu.

Kendime çok iyi baktım.

Kahvaltımı yaptım.

Sağlıklı beslendim.

Babamla vakit geçirdim.

Gezdim, eğlendim.

Seni de düşündüm ama hep gülümsedim.

Çünkü sana verdiğim sözü tuttum anne!

Sana verdiğim sözdü belki beni başarıya iten…

En çok sana teşekkür ettim.

Şimdi daha güçlü, daha mutlu yoluma devam ediyorum.

Hep yanımdasın, hissediyorum.

İstanbul Erkek Lisesi'ni istediğimi biliyorsun.

İlk hedefime doğru koşuyorum.

Sesini duyuyorum:

“Kaan” diyerek seslenişini…

Seni çok seviyorum.