Bir gün Kanuni Sultan Süleyman ava ç?km?ş. İstanbul civar?nda Halkal? taraflar?nda avlan?rken müthiş bir yağmur başlam?ş. Adamlar?yla birlikte s?r?ls?klam olmuşlar, üşümeye de başlam?şlar. Hemen bir eve s?ğ?n?p biraz ?s?nmak ve kurulanmak lüzumunu hissetmişler. O civarda bulunan bir köylünün evine girmişler. Zeki köylü bunlar?n her zamanki misafirlerden olmad?ğ?n? anlam?ş. Sonra Kanuni'nin yak?lan ateşin karş?s?na geçip yan?ndakine:
-Doğrusu şu ateş bin alt?na değer.
Dediğini de duymuş . Yağmur dinmemiş, Kanuni ve adamlar? o geceyi bu evde geçirmeye mecbur olmuşlar. Ertesi günü Kanuni evden ayr?l?rken köylüye borcunun ne kadar olduğunu sormuş. Köylü f?rsat? bilmiş kaç?r?r m?:
-Bin bir alt?n... Demiş.
Şaş?r?p kalm?şlar bu kadar çok ücret istemesinin sebebini sormuşlar. O da şu cevab? vermiş:
-Ateş için bin alt?n k?ymetin siz takdir etmiştiniz. Bir alt?n da konak ücretidir.
Bu cevap karş?s?nda dona kalm?şlar. Bu kadar paray? verip vermediklerini bilmiyoruz. Fakat koca kanuni hadiseyi hiç unutmam?ş. Pahal? bir şey gördü mü hemen '' Ateş Pahas? '' dermiş. Böylece Kanuni'nin söylediği söz de bugüne kadar kalm?ş.