Arjantinli ünlü golfçü Robert de Vincenzo, yine bir turnuvay? kazanm?ş, ödülünü al?p kameralara poz vermiş ve kulüp binas?na gidip oradan ayr?lmak üzere haz?rlanm?şt?.
Bir süre sonra binadan ç?k?p otoparktaki arabas?na yürürken yan?na bir kad?n yaklaşt?. Kad?n, başar?s?n? kutlad?ktan sonra ona çocuğunun çok hasta ve ölmek üzere olduğunu anlatt?. Zavall? kad?n?n hastane masraflar?n? ödemesi olanaks?zd?.
Kad?n?n anlatt?ğ? öykü de Vincenzo'yu çok etkilemişti, hemen cebinden bir kalem ç?kartt? ve turnuvadan kazand?ğ? paran?n bir miktar?n? yazd? çek defterine. Çeki kad?n?n eline s?k?şt?r?rken de ona; "Umar?m bebeğinin iyi günleri için harcars?n" dedi.
Ertesi hafta kulüpte öğle yemeği yerken, profesyonel golf derneğinin bir görevlisi yan?na gelerek; "Otoparktaki görevli çocuklar geçen hafta turnuvay? kazand?ktan sonra yan?n?za bir kad?n?n geldiğini ve onunla konuştuğunuzu söylediler bana" dedi. De Vincenzo, evet anlam?nda baş?n? sallad?. "evet" dedi. Görevli, "Size bir haberim var. O kad?n bir sahtekard?r. Üstelik hasta bir çocuğu da yok. Sizi fena halde kand?rm?ş arkadaş?m."
De vincenzo; "Yani ortada ölümü bekleyen bir bebek yok mu?" Dedi.
"Hay?r, yok" dedi görevli. "İşte bu, bu hafta duyduğum en iyi haber" dedi, de Vincenzo.