"....ve külkedisi kaçarken, pabucu ayağından fırladı. Ertesi gün Prens ayağı bu pabuca sığacak genç kız aramaya koyuldu. Ülkenin tüm kızları, Prens tarafından beğenilmek için ayaklarını daha ufak hale nasıl getirebileceklerinin çabasına giriştiler.
İşte o gün bugündür kadınlar, ayaklarını, erkekler tarafından belirlenmiş kalıplara sıkıştırmaya çalışır, böyle yaparak erkeğin 'Prensesi' olacağını düşler dururlar. Zaman geçtikçe topallamasının, ayaklarının sızlamasının, kendini depresif hissetmesinin sebeplerini sürekli kendi eksiklerinde arayarak... Pabuç'un kendisine ne denli uygun olup olmadığını hiç sorgulamadan....
Erkeklerse ellerindeki 'ayakkabıya' (veya düşlerindeki kadını) 'ayağını' (kendini) sıkıştıracak kadını arar; 'ayağı sıkışmış bir kadının ne denli gerçek, ne kadar huzurlu, mutlu olup, mutlu edebileceğini bile düşünmeden ....
Ve birlikte yalınayak yaşayabilmenin özgür keyfinden habersizce..."