Hayvanat bahçesindeki tek kangurunun kapatıldığı yerden çıkıp, bahçede dolaştığını gören yetkililer hemen bir önlem alırlar. Kangurunun zıplama yeteneğini bildikleri için, onun bulunduğu bölümün çevresindeki tel örgüleri iki metre yükseltirler.
Fakat sabah işe geldiklerinde; kangurunun yine dışarıya çıktığını ve hayvanat bahçesinde gönlünce gezindiğini görürler.
Yetkililer aldıkları önlemin yetersiz olduğunun düşünerek, bir gün evvel iki metre yükselttikleri tel örgüleri iki metre daha yükseltirler...
Fakat ertesi sabah aldıkları bu önleminde yetersiz olduğunu hayretle gördüler. Çünkü kanguru yine kendine ait bölümden çıkmış; hayvanat bahçesinde özgürce dolaşmaktadır.
Bunun üzerine başka bir önlem düşünemeyen hayvanat bahçesi yetkilileri, çareyi yine tel örgüleri yükseltmekte bulurlar. Kangurunun kaldığı bölümün çevresindeki tel örgünün yüksekliğini bu kez on beş metreye çıkartırlar.
Alınacak başka önlem kalmamıştır. Kangurunun da artık bu yükseklikten zıplayarak dışarıya çıkması, gönlünce hayvanat bahçesin de gezmesi, gezinmesi mümkün değildir.
Hayvanat bahçesinde kangurunun duvar aşılı komşusu, deve, komşusunun çevresindeki tel örgüsünün her gece yükseltilmesine bir türlü bir anlam verememektedir. Daha fazla dayanamayarak sorar. "Kanguru kardeş, bu durumun sonu ne olacak, böyle? Senin bölümün çevresindeki tel örgüsü neden devamlı olarak yükseltiliyor? Bu daha ne kadar sürecek?
Kanguru bir yandan gülerek, bir yandan da deveyi yanıtlar.
"Yetkililer dışarıya açılan kapıyı geceleri kilitlemeyi öğrenene kadar."
--------------------
En gerideki adam
O sabah acelem yoktu. Tramvaydan indim, yavaş adımlarla etrafı izleyerek yürümeye başladım. Bu esnada gözüme önümde yürüyen ve benimle birlikte tramvaydan inen üç kişi takıldı.
En öndeki sanki arkasından biri kovalıyormuş gibi hızlı adımlarla yürüyordu. Arkasından gideni bir hayli geride bırakmıştı. Kendi kendime: "Bu adam hayatta mutlaka başarılı olur." diye düşündüm. Onun arkasından giden, sakin adımlarla ilerliyordu.
"Belki bu adam da hayatta bir şeyler başarabilir." diye mırıldandım.
En arkadan giden ise sanki nereye gideceğini bilmiyormuş gibi sallana sallana ve etrafı seyrederek yürüyordu. Onun içinse: "İşte!" dedim, "Hayatta hiçbir işe yaramayacak bir serseri!"
Derken aklıma bir şey geldi. Ben bu adamların her üçünün de gerisindeydim
