Samimi iki dost ve arkadaşlardı. Fakat bir tanesi çok kurnaz, atılgan ve hareketli, diğeri ise çok saf dürüst ve sessizdi.
Birgün kurnaz arkadaş, diğer saf arkadaşının yanına giderek işlerinin bozulduğunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu hiç kırmaz ve elindeki bütün parayı arkadaşına, dostuna verir. Arkadaşı bu parayla işlerini düzeltir.
Bir süre sonra kurnaz olan yine arkadaşının yanına gider ve arkadaşının evlenmek üzere olduğu nişanlısını çok beğendini ve kendisine vermesini ister.
Arkadaşı çok şaşırır ne diyeceğini bilemez. Fakat aralarında o kadar kuvvetli bir sevgi vardır ki arkadaşına hayır diyemez, nişanlısını arkadaşına verir.
Zaman içinde saf olanın işleri bozulur. Birden arkadaşı aklına gelir (ben ona sıkıştığımda iyilik yapmıştım diyerek) arkadaşının iş yerine gider ve kendisine çalışması için iş vermesini ister. Arkaaşı ona iş vermez. Bizimki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner ama yinede arkadaşına kırılmaz.
Birgün sokakta dolaşırken yanına hasta ve yaşlı bir adam yaklaşır. Fakir olduğu için ilaç alamadığını söyler. Bizim ki yaşlı adamcağıza acır, istediği ilaçları alır adamcağıza verir.
Kısa bir zaman sonra o yaşlı ve hasta adamcağızın öldüğünü duyar. Yaşlı adam çok zengindir ve bütün mirasını kendisine bırakmıştır.
Saf adam artık çok zengindir. Birazda sevdiği dostuna kırgınlığı sebebiyle dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya yerleşir.
Birgün evin kapısını dilenci bir kadın çalar. Yaşlı kadın çok aç olduğunu kendisine yemek vermesini ister. Bizim saf hiç düşünmeden yaşlı ve aç kadını içeri alır, karnını doyurur. Kimsesi olmadığını öğrendiğinde kadına; kendisinin de yalnız olduğunu söyler ve bu evde birlikte yaşayalım, sen evin işlerini ve yemeklerini yaparsın der. Yaşlı kadın hiç düşünmeden kabul eder.
Bir süre sonra yaşlı kadın bizimkine; kendisine uygun bir kız bulup evlenmesini ister. Bizim ki böyle bir kızı nasıl bulacağını, kendisinin tanıdığı olmadığını söyler.
Yaşlı kadın ona uygun bir kız tanıdığını ve kendisiyle görüşebileceğini söyler. Görüşmeler sonunda evlenmeye karar verilir ve düğün davetiyeleri basılır.
Bizimki kırgın olduğu halde çok sevdiği samimi dostunu yine de unutmamıştır. Birazda geldiği konumu görmesi açısından samimi arkadaşına da davetiye gönderir.
Düğün günü gelir çatar. Saf adam düğün salonunda bir şeyler söylemek amacıyla mikrofonu alır ve başlar yaşadıklarını anlatmaya;
Eskiden çok sevdiğim bir dostum vardı. Birgün işleri bozulunca benden borç para istedi. Elimdeki bütün parayı verdim. Evlenmek üzere olduğum nişanlımı çok beğendiğini söylerek kendisine istedi, üzülerek onu da kendisine verdim. Çünkü biz gerçek dosttuk. Onun üzülmesini istemezdim.
İşlerim bozulduğunda onun fabrikasına gittim ve çalışmak için kendisinden iş istedim. Bana iş vermedi çok üzüldüm, ama yine da arkadaşıma kızmıyorum çünkü biz gerçek dosttuk.
Bu konu üzerine kurnaz olan arkadaş daha fazla dayanamaz mikrofonu alır eline ve başlar konuşmaya;
Benimde bir zamanlar çok sevdiğim bir dostum vardı. İşlerim bozulduğunda kendisinden para istedim, bütün parasını bana verdi. Sonra ondan nişansılını istedim üzülerek nişansılını da bana verdi. Nişanlısını istememin sebebi o kadının arkadaşıma layık olmamasıydı. Kendisini çok saf olduğu için dostumu o kadından bu şekilde kurdardım. İşleri bozulduğunda gelip benden iş istedi, arkadaşımı dostumu kendi emrimde çalıştıramazdım, onun için iş vermedim. Günün birinde karşılaştığı yaşlı adam benim babamdı. Babam ölmek üzere idi onun arkadaşımın yanına ben gönderdim ve mirasını ona ben bıraktırdım...
Evine gelen yaşlı dilenci kadın benim annemdi; ona bakıp daha iyi yaşamasını sağlamak için gönderdim.
Şu an evlenmekte olduğu kişi de benim kız kardeşim. Onu dostumla evlenmesine ben ikna ettim.
HERŞEY SENİN İÇİNDİ DOSTUM

Yazının Ana Fikri:
İnsan dostu arkadaşı için yaptıklarını mecbur kalmadıkça açıklamaz..
Tüm yakınlık duyduklarınıza bir de bu gözle bakın; siz fark etmeden sizin için kimbilir neler yapmıştır.
SEVGİYLE KALIN DOST KALIN, HER ŞEY SİZİN İÇİN...