Mevlana ve bir öğrencisi, dostluğun ve arkadaşlığın konu edildiği bir söyleşiden çıkmışlar, yolda birlikte yürüyorlardı. Yolun kenarında, iki köpek koyun koyuna uyumakta idiler.
Öğrencisi, biraz önceki söyleşinin de etkisi altında kalarak çok duygulandı ve bu duygusunu Mevlana ile paylaşmak istedi: "Efendim şunlara bakın" dedi. "Ne yüce ders alınacak dostluk örneği, değil mi?"
Mevlana, öğrencisine hafifçe gülümser ve kişisel çıkarların nice dostlukları yakıp kül ettiğini anımsattıktan sonra ona, unutamayacağı bir ders verdi: "Evlat, sen onların arasına bir kemik atıver de, gör o zaman dostluklarını" dedi.
"Bir dostluk, kişisel çıkar karşısında unutulmayacak denli sağlamsa, ancak o durumda bir değer ifade eder ve ancak o zaman onun adına gerçek dostluk denilir."