Bir zamanlar, bir alimin yan?nda gençler kitap okuyor, ilim tahsil ediyorlard?.Bir gün gençlerden birisi alimin yan?na geldi ve "Efendim, ilim tahsilime art?k devam edemeyeceğim" dedi.
"Küçücük bir evde, kardeşlerimle ve annem babamla birlikte yaş?yorum. İlim öğrenmek için yoğunlaşmak ve dikkatini toplamak gerekiyor, ama benim şartlar?m buna hiç de uygun değil."
Alim , önce hiçbir şey demedi; sonra eliyle gökyüzündeki güneşi işaret ederek eliyle yüzünü kapatmas?n? istedi. Genç talebe, denileni yapt? ve eliyle yüzünü örttü. Alim, daha sonra şöyle dedi:
"Ellerin küçük; ama kocaman güneşin enerjisini, ?ş?ğ?n? ve haşmetini örtmeye yetiyor da art?yor. Aynen bunun gibi , hayat?nda karş?laşt?ğ?n ufak tefek sorunlarda seni manevi yolculuğunda ilerlemekten al?koyuyor.
Nas?l elin , güneş ?ş?ğ?n?n sana ulaşmas?n? engelliyorsa, yeterli azmi göstermeyişin de içindeki ?ş?ğ?n parlamas?n? engelliyor. O halde gayretsizliğinin ve çaresizliğin için başkalar?n? suçlama ve bahaneler arama."