Bir gün bir taksiye atlad?m ve havaalan?ndan hareket ettik. Sağ şeritte yol al?rken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola, önümüze ç?kt?. Taksi şoförü sert bir şekilde frene bast?, kayd? ve diğer arabaya çarpmaktan milim fark?yla kurtuldu. Diğer araban?n sürücüsü camdan baş?n? ç?kart?p bağ?rmaya ve küfretmeye başlad?....

Taksiciye sordum: 'Bunu neden yapt?n?z? Adam neredeyse araban?z? mahvedip ikimizi de hastaneye gönderecekti.' Taksi şoförü bana, simdi 'Çöp Kamyonu Kanunu' dediğim şeyi öğretti.

Şoför pek çok insan?n çöp kamyonu gibi olduğunu aç?klad?: "Birçok insan her tarafta çöp dolu olarak dolaş?yor. Bunlar k?zg?nl?k, öfke ve hayal k?r?kl?ğ? dolular. Çöpleri biriktikçe onu b?rakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar ve bazen sizin üzerinize b?rakabilirler. Sak?n kişisel olarak üstünüze almay?n. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve yolunuza devam edin.
Onlar?n "çöpünü" al?p işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağ?tmay?n.

İşin ana fikri şu ki, başar?l? insanlar, bu "çöp kamyonlar?n?n" günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler. Hayat, sabahlar? pişmanl?klarla uyanmak için çok k?sa; dolay?s?yla 'size iyi davranan insanlar? sevin, iyi davranmayanlar için de dua edin.'

Hayat, %10 onunla ne yapt?ğ?n?z; %90 onu nas?l al?p karş?lad?ğ?n?zd?r. Ne demiş atalar?m?z:
"İncinsen de incitme..."
- "Yüzünü güneşe dönen insan gölge görmez."