Bir yerlerde t?kan?p kald?ğ?nda hayat, soluk almak güçleştiğinde, yüreğin susup, mant?ğ?n sürüklemeye başlad?ğ?nda ayaklar?n?, dağlara dönmeli yüzünü insan.
Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak; Yeni insanlarla 'tan?şmal?, yeni keşifler yapacak....Hep isteyip de, bir gün yapar?m diye ertelediği ne varsa,
Gerçekleştirmeyi denemeli!
Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaşt?ğ?n?; zaman?n bir nehir, kendisinin bir sal olup da,
O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamal?.
Baş döndürücü bir h?zla geçiyorsa birbirinin ayn? günler,
Her akşam ayn? can s?k?nt?s?yla eve giriliyorsa, değiştirmeye çal?şmal? bir şeyleri;
Küçük şeylerle başlamal? belki; örneğin, bir kaç durakönce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmal? güneş gözlüklerini; gördüğünü hissedebilmeli!
Sağl?ğ?n? kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,
Değerli olabilmeli hayat! İlla büyük ac?lar çekmemeli, küçük mutluluklar? fark etmek için! Başkas?n?n yerine koyabilmeli kendini;
Ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!
Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!
Şu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamal?;
Sevgisiz, soysuz kalarak!
Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,
Derin bir soluk al?p, hapsetmeli kokusunu içine...
Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamal? saçlar?n?... Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna; f?rt?nada boranda;
Öfkesine, isyan?na ortak olabilmeli doğan?n! Bir çocuğun ilk ad?mlar?nda umudu; bir gencin düşlerinde geleceği;
Bir yaşl?n?n hat?ralar?nda geçmişi görebilmeli !
Çal?şmadan başarmay?, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu Olmay? beklememeli !
Ama küçük, ama büyük; her hayal k?r?kl?ğ?, her ac?; Bir f?rsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaç?rmamal?!
Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkmas? için, hiç Çaresiz kalmam?şsan, derman? olamazs?n dertlerin; ağlamay? bilmiyorsan, neşesizdir kahkahalar?n;merhaba dememişsen, anlams?zd?r elvedalar?n...
Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamal?!
Bilmeli; çok k?sa olduğunu hayat?n; hep vermek ya da hep almak için...
Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil, söyleyecek bir şey bulamad?ğ?nda da dinleyebilmeli!
Akl? ve kalbiyle kat?labilmeli sohbetlere...
Haf?zas? olmal? insan?n; hiç değilse, ayn? hatalar?, ayn? bahanelerle tekrarlamamas? için!
Sorular? olmal?, yan?tlar? bulmak için bir ömür harcayacak! Dostlar? olmal?, ruhunun ve zihninin s?n?rlar?n? zorlayacak!
Herkese yetecek kadar büyük olmal? sevgisi; ama, kapasitesi s?n?rl? olmal? yüreğinin ki, hakk?n? verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir teşekkür, bir elveda için...
Yaşam dedikleri bir s?navsa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan t?pk?, her şeye sahip olamayacağ? gibi...
Zaman?n ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayat?...!

-CAN DÜNDAR-