Bir zamanlar büyük ve güçlü bir ülkeyi yöneten bir kral ve 4 eşi varmış.
Kral en çok dördüncü eşini sever, bir dediğini iki etmez, her şeyin en güzelini ve en iyisini ona verirmiş.
Kral üçüncü eşini de çok severmiş. Bu güzelliğin bir gün kendisini terk edebileceğinden korktuğu için onu çok kıskanır ve üzerine titrermiş.
Kral ikinci eşini de çok severmiş. Kendisine karşı her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, ne zaman bir derdi olsa daima onu yanında bulunur, sorunun çözümünde ona destek verirmiş.
Kraliçe olan birinci eşiymiş kralın. Onu en çok ve karşılık beklemeden seven, sağlığında ve hükümdarlığında büyük katkı sağlayan bu eşi olmasına rağmen, kral bu eşini hiç sevmez ve onunla hiç ilgilenmezmiş.
Bir gün kral ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Yatağında öleceğini anladığında ve öldükten sonra yalnız kalmaktan çok korktuğu için, eşlerinden hangisinin yalnızlığını kendisi ile paylaşmak isteyeceğini öğrenmek istemiş.
En çok sevdiği dördüncü eşine 'Ölüm yolculuğunda bana eşlik eder misin?' diye sorduğunda aldığı yanıt kalbine bir bıçak gibi saplanan, kısa ve net 'Mümkün değil' olmuş.
'Hayatım boyunca seni sevdim, sen benimle birlikte ölmeyi kabul eder misin?' sorusuna kralın üçüncü eşi 'Hayat çok güzel, sen ölünce ben yeniden evleneceğim' diye yanıtlamış.
Kral bir kez daha yıkılmış.
'Her sorunumda, her zaman yanı başımda olan, bana yardım eden sendin. Bu sorununda da bana yardımcı olurmusun?' sorusuna karşı kralın ikinci eşi 'Bu sorunun için sana birşey yapamam, olsa olsa sana mezara kadar eşlik eder, güzel bir cenaze töreni yaptırırım ve yasını tutarım' demiş.
Büyük bir hayal kırıklığı yaşamakta olan kral, birinci eşinin sesiyle irkilmiş 'Nereye gidersen git, seninle olurum, seni takip ederim.' Ah! diye inlemiş kral; "keşke bir şansım daha olsaydı..."
Yaşamda hepimiz 4 eşliyiz aslında.
Dördüncü eşimiz vücudumuz.
Onun güzel görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarsak harcayalım öldüğümüzde bizi terk edecektir.
Üçüncü eşimiz sahip olduğumuz servetimiz ve statümüzdür. Ölür ölmez başkalarına yar olacaktır.
İkinci eş, ailemiz ve dostlarımızdır. Tüm sorunlarımızı paylaştığımız bu kişilerin en son yapabilecekleri şey bu dünyadan gözleri yaşlı bizi uğurlamak olacaktır.
Birinci eş ise ruhumuzdur. Bizimle gelir.
