İzmir'den bir tanıdık, Başbakan Sayın Erdoğan'ın, İzmir Milli Eğitim Müdürlüğü'nün, Hilton Oteli'ndeki organizasyonunda, eğitime katkı sağlayan hayırseverlerle yemekte bir araya geldiğini, onları motive ettiğini, ayrıca dershanelerle ilgili dikkat çeken açıklamalarda bulunduğunu söyledi.
Başbakan Sayın Erdoğan, İzmir'den evvel Eskişehir'e de geldi. İlgisizlikten mi yoksa başka bir neden mi var bilinmez ama İzmir deki gibi, Eskişehir'de, hayırsever insanlarımıza, bu tür bir program düzenlenmedi. Yıllardır hayırseverlerimize ilgisizlik, Eskişehir'de hayırsever insanlarımızın, her geçen yıl sayıları daha da azalttı. Üstelik Eskişehir'de çalışan, pek çok bürokrat, Eskişehir'de hayırsever insanların çok az olduğundan, hatta hayırsever bulamadıklarından, hep müşteki olurlar. Ancak nedenlerini de bir türlü araştırmazlar.
Hayırsever insanlarımıza karşı, Eskişehir'de gösterilen ilgisizliği, pek çok kere köşemizde gündeme getirdik Hatta ilgillerle yaptığımız sohbetlerde, hayırsever insanlarımıza yılda en az bir defa yemek ve plâket verilmesini, Vilayetin etkinliklerin de protokolden yer ayrılmasını, randevusuz ilgilerle görüşebilmelerini, hep söyledik. Ancak bir türlü, hayırsever insanlarımıza, arzu edilen boyutta ilgili gösterilmedi.
Velhasıl ne söylesek, ne kadar da yazsak, Eskişehir'deki ilgililer, düşüncede saplandıkları kalıplaşmadan çok zor kurtuluyorlar. Yani "Cemaat ne kadar çok olsa, imam bildiği okur" atasözünü de haklı çıkartıyorlar. Ancak fatura, ilgililere değil de Eskişehir' e çıkartılıyor.
Kayseri'de ise hayırseverlerin sayısı, her yıl artış gösteriyor. Nitekim 5 yılda Kayseri'de, hayırseverlerin eğitime sağladığı okul ve derslik için yaptığı bağış, devletin aktardığı kaynaktan daha fazla oldu.
Her türlü olumsuzluğa rağmen, hayırsever insanımız, yardımlarını yapmakta kararlılar. Nitekim bir hayırseverimiz de, "...Bizler vicdanımızın gereği olarak yardımda bulunuyor, kentimize eserler kazandırmaya devam ediyoruz. Eserleri meydana getirirken ilgillerden arzu ettiğimiz desteği de görmesek de hayır yapmaya devam edeceğiz" dedi.
Yine hayırsever İnsanımız Tayfur Bayar, "...Şunu belirteyim ki, Yüce Mevla bize vermişse, bizde, O'nun yolunda, harcamak durumundayız. Zira veren olmayıp, alanlardan veya muhtaç olanlardan olabilirdik. Bu sebeple, bizlere Allah' ın verdiği lütfü, en içten, bir şükürle ödemek durumundayız. ...Çığ gibi artan bu nüfusa, ne okul, ne de hastane, yetmediği gibi, istihdamda yaratmak da çok güçtür. Nüfus planlaması şarttır. Ayrıca hali vakti yerinde olan iş adamlarımız da, bu alanda, gayret ve caba göstermelidir. " diyerek, ülkemiz insanını hayır yapmaya davet etmişti.
Hayırsever insanlarımız, yaşamak için yaşatmak gerektiğine inanırlar. Komşusu açken tok yatmazlar. Sosyal adalet ve dayanışmanın, önemine inanırlar. Bu insanlarımız kazançlarını, toplumla paylaşmaktan, büyük zevk ve haz alırlar.
Ayrıca esas görevleri gizli, ya da açık, toplumu ilgilendiren bütün konulardan kamuoyunu haberdar etmek olan, yerel sözel ve yazılı medyamız da hayırseverlerimize yeteri kadar yer vermiyor Oysa gazeteciler, hayırseverlerimize, gereken önemi verse, onları hem motive edecekler, hem de kendilerinin de inanamayacakları, güzel işlerin meydana gelmesine de vesile olacaklardır.
Eskişehir'de, hayırsever insanlarımız, dün vardı bugünde var gelecekte de olacaktır. Ancak bu hayırsever insanlarımıza, gerekli ilgi ve alaka gösterilmeli ve sürekli de motive edilmeli, baş tacı yapılmalıdır.
Hayırsever insanlarımız, ildeki yöneticilerle de randevusuz görüşebilmeli, kendilerine de her türlü kolaylıkta gösterilmelidir.
Hayırsever insanlarımızla, ne kadar gurur ve onur duysak azdır. Kentinde velinimetidir. Ancak bu lafta kalmamalı ve somut olarak yaşama alınmalıdır. Hatta şehrimizde, bazı caddelere isimleri verilmelidir. Bu cadde ve sokaklar, gelecek nesiller için uygulamalı bir eğitim olanağı sağlayacak, onların isimleri var oldukça da hayırsever insanlarımızın sayısı, her geçen yıl artacaktır.
Önümüzdeki ay ve yıllarda, Eskişehir'de, vilayet, Anakent ve alt belediyeler veya diğer kurum/kuruluşlar, hayırsever insanlarımıza, gereken ilgiyi gösterir mi veya duyarsızlıkları devam eder mi bilinmez ama hayırsever insanlarımız, aynı zamanda birer meçhul kahramandır, Plakete, itibara ve motive edilmeye, ihtiyaçları yoktur. Ancak ülkemizin ve Eskişehir' in, özellikle de gelecek nesillerin, onlara ihtiyacı vardır. Hala bu gerçeği göremeyen, yöneticiler varsa ne denebilir ki?