Gezginci bir şemsiye tamircisi yol kenarında oturmuş işini yapıyordu. Tamirci işinin gereklerini yerine getiriyor; tamir edilecek kısımları dikkatle ölçüyor, yama koyuyor telleri teker teker deneyerek güçlendiriyordu.

Uzaktan takip eden gencin farkında bile değildi. Bir süre sonra genç yanına yaklaştı ve hayranlık dolu ifadeyle:
Genç: "İşinizi çok iyi yapıyorsunuz." dedi
Şemsiye tamircisi elindeki işi bırakmadan cevapladı:
"Evet, ben her zaman işimi iyi yapmak için uğraşırım."
Genç: "Müşterilerin, yaptığın işin iyi ya da kötü olduğunu ancak sen gittikten sonra anlayabilecekler." diye devam etti delikanlı.
Şemsiye Tamircisi: "Evet, haklısın."
Genç: "Bu tarafa tekrar gelecek misiniz?"
Şemsiye Tamircisi: "Hayır"
Genç: "O halde bir şemsiye için neden bu kadar uğraşıyorsunuz? Halbuki ileride işini, çabucak halledip ileride yeni müşteriler bulabilirsiniz."

Çok fazla konuşmayı sevmeyen şemsiye tamircisi, gence ders niteliğinde şu cevabı verdi:
"Eğer ben işimi iyi yaparsam bundan sonra buradan geçecek tamircinin işi kolaylaşacak. Fakat kötü malzeme kullanır ve baştan savma iş çıkarırsam, halk bunu er ya da geç anlayacak ve daha sonra buradan geçecek olan tamirciye iş vermeyecektir."

Eğer sizden sokakları süpürmeniz istenirse, Michelangelo'nun resim yaptığı, Beethoven'in beste yaptığı veya Shakespeare'in şiir yazdığı gibi süpürün. O kadar güzel süpürün ki gökteki ve yerdeki herkes durup 'burada işini iyi yapan, dünyanın en iyi çöpçüsü yaşıyormuş' desin."