Küçük bir erkek çocuk, annesine sordu :
"Niçin ağl?yorsun?"
"Çünkü ben kad?n?m." diye cevaplad? annesi.
"Anlamad?m!" dedi çocuk.
Annesi, çocuğu kucaklay?p : "Hiç bir zaman anlayamayacaks?n!" dedi.
Babas?na "Baba, annem niçin ağl?yor?" diye sordu.
Baban?n cevab?:
"Bütün kad?nlar sebepsiz ağlayabilen yap?dad?r" oldu.
Küçük çocuk büyüdü, yetişkin adam oldu, halâ kad?nlar?n niçin ağlad?klar?n? keşfedemedi. Nihayet öldükten sonra cennete gittiğinde Allah'a sordu.
"Allah?m!" dedi: "Kad?nlar niçin bu kadar kolay ağlayabiliyorlar?"
Allah: "Ben kad?nlar? özel yaratt?m! Tüm yaşam?n ağ?rl?ğ?n? taş?yabilecek kuvvette olmas?na rağmen başkalar?na teselli verecek kadar yumuşak omuzlar, doğumun ac?s?na olduğu kadar doğurduklar? evlatlar?n?n nankörlüğüne dayanabilecek iç kuvvetini verdim.
Başkalar?n?n kuvvetinin kalmad?ğ?nda; devam edecek azmi, ailesinin hastal?ğ?nda; yorgunluğa pabuç b?rakt?rmayacak kudreti verdim. Her türlü şart alt?nda, hatta kendilerini çok kötü incitseler de, çocuklar?n? sevmek duygusall?ğ?n? verdim. Bu duygusall?k her yaştaki çocuklar?n?n yaralar?n? sarmalar?na, sorunlar?n? dinleyip paylaşmalar?na yard?m ediyor.
Kocalar?n? tüm kusurlar?yla sevmek kuvvetini verdim. Onlara iyi bir kocan?n eşini asla incitmeyeceğini fakat bazen destek ve kuvvetini deneyecek davran?şlarda bulunacağ?n? anlayacak duyarl? bir zeka verdim.
Tek zay?fl?k olarak kad?nlara bir gözyaş? verdim...
Tamamen kendilerinin sahip olduklar?, ihtiyaçlar? olduğunda kullanmak üzere. İnsanl?k için bir gözyaş?..." diye cevaplad?...
Kad?n? güzel yapan şey ne saç?, ne vücudu, ne de kendini ne şekilde taş?d?ğ?d?r. Kad?n? esas güzel yapan sevgisini paylaşabilmesi, fedakarl?ğ?, sorumluluğu, anlay?ş?, sadece bilgiye değil ayn? zamanda kalbe de yönelik akl?d?r.