Köpeği ile yaşayan bir genç İstanbul'da bir
bahçe katı daire kiralar. Dairenin önünde bir teras vard?r. Yan dairede de ev sahibi yaşl? kad?n ve oğlu
oturmaktad?r. İki dairenin teraslar?ndan birbirine geçilebilmektedir. Kirac? genç taş?n?rken ev sahibinin oğlu kirac?ya söyle der:
"Köpeğinize ne olur dikkat edin, annemin tavşan?na birşey yapmas?n. Annem yaşl?, o hayvana da çok bağland?, birşey olursa tavşana yaşayamaz.
Tavşan?n kafesi terasta duruyor, aman dikkat....". Kirac? da dikkat edeceğini söyler.
Gel zaman git zaman, köpek ve tavşan?n birbirileri ile hiçbir sorunu olmaz, beyaz tavşan da iyice büyür. Tavşan bazen kafesinde duruyor, bazen de terasta dolaş?yordur. Bir gece köpek ağz?nda birşey ile sahibinin yan?na gelir. Sahibi bir de bakar ki köpeğin ağz?ndaki şey ev sahibinin beyaz tavşan?, ama ölü ve çamur içinde! Kirac? paniğe kap?l?r, ölü tavşan? al?p bir güzel y?kar, tüylerini saç kurutma makinesi
ile kurutup kabart?r ve usulca yan terasa süzülüp tavşan? kafesine b?rak?r.
O gece, suç üzerine kalacak korkusu ile köpeği al?p annesine gider.
Bir hafta sonra döndüğünde ev sahibin oğlunu
görür. Genç kederlidir. Kirac? tedirgin tedirgin ne olduğunu sorar. Ev sahibinin oğlu cevap verir:
"Siz yoktunuz tabi, bilmiyorsunuz... annem vefat etti...".
Kirac? suçlulukla yutkunarak sorar: "Baş?n?z sağ olsun, nas?l vefat etti anneniz?".
Ev sahibinin oğlu cevap verir: "Tavşan? beslemeyi unutmuşuz, hayvancağ?z ölmüş.
Annemle birlikte tavşan? bahçeye gömdük.
Ertesi sabah annem tavşan? hortlam?ş, kafesinde görünce kalbi dayanmad? zavall?n?n....."