Sözlükte "hidayete eren, hidayete vesile olan, doğru yolu bulan hak yola giren, yol göstermek veya tarif etmek" gibi anlamlara gelen "Mehdi" din ıstılahında, kendisinden önce zulüm ve haksızlıkların yürüdüğü yeryüzünü adaletle dolduracak kimse demektir.
Yaygın olarak mehdi inancının ortaya çıkması iki sebebe bağlanmıştır. Birincisi Yahudi ve Hristiyanlıkta var olan inançlardır. Bu iki dinin mensupları mehdi ve mesih gibi iki şahsiyeti gelecekte insanlığın kurtuluşunu sağlayacak bir müjde ve hakikat olarak gündemde tutmaya çalışmışlardı.
İkincisi de Müslüman topluluğun kendi içindeki siyasi kavga ve çekişmelerdir. Özellikle Sıffin Savaşı'ndan sonra İslam aleminde resmen ortaya çıkan fırkalarda "Şia" bu husustaki iddiasını ifrat noktası vardırmıştır. "Masum İmam", "Gaybi İmam" ya da "İmamul Muntazar" düşüncesi son kurtarıcı olarak kabul edilmiştir. Bu, inanç tasavvuf alanına girmiştir.
Mehdi, Kur'an-ı Kerim'in ve Hadis-i şeriflerin ışığı altında dalalette kalmış kimseleri hidayete kavuşmalarına vesile olan mürşit kişidir.
Kıyamete yakın mehdi iddiasıyla ortaya çıkan birçok kimseler olacağı "Ben mehdiyim" diyerek insanları kandıracağı; zenginlik ve siyasi itibar elde etme gayretinde olacağı bildirilmektedir. Böyleleri dinen yasak olan her şeyi mubah (helal) göreceği, fasit ve fasık görüşleriyle insanları helak edeceği, insanları, toplumu tarumar ederek nüfus sahibi olacağı bildirilmektedir. Mehdi, kafirlerle de dostluk kurma gayreti içinde olarak gayesinin tahakku için her kötülüğü yapmaktan çekinmez, insanları, toplumu gerekirse sihir ve büyü gibi meşru olmayan yollarla da gayesini tahakkuk ettirmeye çalışır.
İnsanları hidayete erdirecek olan sadece Cenab-ı Haktır.(C.C.)
Resulallah Efendimiz (a.s.) kendisini elli beş sene bakan ve kureyş keferelerinden koruyan amcası Ebutalip yeğeni Hz Muhammed aleyhisselamı himaye etmiştir.
Seksen yaşında ölmek üzere olan amcası "Ebu Talip" yanında iki kafir Ebu Cehil ve Abdullah bin Ümeyye bulunuyorlardı. Ona "Adülmuttalip Üzer" olmasını (yani müslam mümin olmamasını) söylüyorlardı. Yanına koşarak gelen Hz. Peygamberimiz de:
-İyi bil amcacığım! Yemin ederim ki ben, hakkında mağfiret dilemekten yasaklanmadıkça herhalde Allah Tealadan senin için af ve mağfiret dilerim dedi. Bunun üzerine Tevbe suresinin 113. Ayeti (Sh:204) nail oldu. Meali : "Nebi aleyhisselamın ve iman Müslümanların müşriklerin lehine istiğfar etmelerini (af dilemeleri) muvafık değildir." (Buhari Tecrid-i Sarih cilt:4, Sh:680)
Ayrıca Kasas Suresi A:56, Sh:391'deki ayeti Ebutalip hakkında indidrilmiştir. "(Rasulum!) Sen sevdiğini hidayete erdiremezsin; bilakis Allah (c.c) dilediğine hidayet verir ve hidayete girecek olanları en iyi o bilir"
Hz. Peygamberimizin çok sevdiği, önemli yardımlarını gördüğü amcasının hidayeti için çok çırpınmış ve bu Ayet nazil olmuştur. (İzahlı Kur'an Meali Sh:391)
Cenabı Hak hepimizi hidayete erdirenlerden eylesin.(Amin)
Hoşçakalınız.