Bayan O'Dunigan, Dublin'de O'Connel Caddesi'nde yürüyordu..
Karşdan da rahip O'Rafferty geliyordu..
"Merhaba" dedi, rahip.. "Naslsnz?.. Bay O'Dunigan nasl?..
Sizi iki yl önce ben evlendirmemiş miydim?.."
"Evet" dedi, Bayan O'Dunigan..
"Bebek" dedi, rahip.. "Bebeğiniz oldu mu, küçük O'Duniganlar?.."
"Maalesef" dedi, Bayan O'Dunigan.. "Henüz bebeğimiz yok..
Oysa öyle istiyoruz ki?.."
"Gelecek hafta Roma'ya gidiyorum" dedi, rahip.. "Vatikan'daki Büyük kiliseye sizin için bir mum dikeceğim.."
"Teşekkürler Sevgili Rahip" diye adamn ellerini öptü kadn..
"Size minnettar olacağz.."
Birkaç yl geçti aradan. Kadnla rahip bir daha karşlaştlar.
Rahip merakla sordu :
"Bebeğiniz oldu mu ?"
"Oldu" dedi, kadn.
"Sekiz ylda üç ikiz, dört de tek doğurdum, 10 çocuğumuz var."
"Harika" dedi Rahip. "Harika, Mucize işte bu.. Peki, o şirin
Kocanz ne yapyor?"
"Dün Roma'ya gitti" dedi kadn,
"Sizin o Allahn belas mumunuzu üflemeye..."