Eski bir Sanskrit efsanesine göre; Yaradan , erkeği yarattıktan sonra, ayın yuvarlaklığını, tırmanıcı bitkilerin kıvrımlarını, yaprakların hafifliğini, bulutların ağlayışını, kaplanın zalimliğini, ateşin akışkanlığını, karların soğukluğunu ve kuşların cıvıltısını bir araya getirerek, kadınııı yaratmış ve onu erkeğe sunmuş.
Üç gün sonra erkek, Tanrı'ya gelip söyle demiş: "Bana verdiğin bu kadın hiç durmadan konuşuyor, beni hiç rahat bırakmıyor, sürekli ilgi istiyor, bütün vaktimi alıyor, her şeye ağlıyor, hiçbir iş de yapmıyor. Onu geri almanı istiyorum."
Tanrı, bunun üzerine kadını geri almış ama çok geçmeden erkek geri gelmiş ve demeş ki:
" O şarkı söyleyip dans ederdi, göz ucuyla beni izlerdi, oyun oynamayı çok severdi, korktuğunda bana sarılırdı, gülüşü müzik gibiydi, onu seyretmek çok hoştu. Onu bana geri ver."
Böylece Tanrı kadını erkeğe geri vermiş ama üç gün sonra erkek yine kadını geri getirmiş. Tarıdan onu almasını istemiş. "Olmaz" demiş Tanrı, "Ne onunla ne de onsuz yaşıyorsun. Elinden geldiği kadar idare etmeye bak."