Budist rahipler, artk yetiştiğini düşündükleri bir öğrencilerini, yola çkmadan önce çağrdlar. Başrahip öğrenciye tek bir soru sordu:

"20 yldr buradasn, neler öğrendin?"

"Yedi gerçek öğrendim" dedi öğrenci.

"Yirmi yldr buradasn, sadece yedi gerçek mi öğrendin?"

"Evet, yedi gerçek öğrendim..."

"Say" dedi başrahip, "birincisi..."

"Dostluklar ikiye ayrlr: Kalc dostluklar ve geçici dostluklar. Hayatta bir zorluk ortaya çktğ anda bozulan dostluklar daha çoktur, kalc dostluklar çok azdr..."
"İkincisi" dedi başrahip.

"İnsanlarn çoğunluğu kalplerini ve beyinlerini geçici değerlere ayrmşlar. Bu değerler uğruna kendi gerçek niteliklerinden taviz vermekten, kötü şeyler yapmaktan çekinmiyorlar..."

"Üçüncüsü" dedi başrahip.

"İnsanlar, amaçlarna ulaşmak için birbirlerini ezmekten çekinmiyorlar. Oysa başkasna kötülük yaparak elde edilen her şeyin geldiği gibi ellerinden gideceğini anlamyorlar..."

"Dördüncü" dedi başrahip.

"İnsanlar gerçekte bir anlam ve önemi olup olmadğn hiç düşünmedikleri fakat değerli ve anlaml saydklar şeyler yüzünden birbirlerine zarar veriyorlar... Bu şekilde hayat birbirlerine zehir etmeye alşmşlar."

"Beşinci" dedi başrahip.

"Herkes yanlşn nedenini, başarszlğn nedenini başkalarnda aryor."
Kimse, başna ne geldiyse aslnda kendi yüzünden geldiğini anlamyor, kendi suçunu, yanlşn kabul edip düzeltmiyor..."

"Altnc" dedi başrahip.

"İnsanlar helal lokmann ve bölüşmenin değerini bilmiyor. En lezzetli lokmann helal lokma olduğunu unutuyorlar. Vicdanlar ve mideleri arasnda kaldklar zaman midelerini tercih ediyorlar..."

"Yedinci" dedi başrahip.

"İnsanlar bir şeye dayanmadan yaşama gücünü bulamyorlar. Bu yüzden çoğu zaman anlamsz şeylere sarlyor, güveniyorlar. Asl sarlmalar ve güvenmeleri gereken belki de tek duygunun sevgi olduğunu anlamamakta srar ediyorlar..."

"Güle güle" dedi başrahip..