Bir ünlünün saç rengini, bir başkasının yaşam şeklini, bir diğerinin cümlelerini, düşüncesini veya giyimini kendine biçmeye başlaması tamamen psikolojik bir rahatsızlıktır. Bunu çok merak edip araştırdım. Bu rahatsızlığa çoklu kişilik sendromu deniyormuş. Bu tip insanlar kendi kişiliği dışında, benimsediği farklı karakterler edinip özünde olmayan davranışlar sergiliyorlar.

Başkası olmaya soyunan insanları görünce yazmak istedim. Sürekli taklit edildiğimi fark ettiğim gün düşünmeye başladım. Bir insan başka bir insanı neden taklit eder? Bu beğenme ve özenme meselesi bazen öyle bir sıkıntılı hal alıyor ki. Takip ve taklit edilmekten dolayı insan gurur mu duymalı, yoksa bu devamlı takipten rahatsız mı olmalı bilemiyorum ama sanıyorum ki rahatsız oluyorum.

Kendi güvenini sağlayamamış insanların kendilerini sergilemeye korktuklarından dolayı başkası olmaya soyunduklarını düşünüyorum. Hâlbuki insanlar her zaman kendileri olsa, kendi eksikliklerini ve artıları bilerek hareket etse ne güzel olur. Benim de birçok idolüm oldu. Onlardan çok feyz aldım ama hiçbir zaman taklit etmedim. Tam tersine yaptıkları işten dolayı kendilerini her zaman takdir ederek, ‘Ben neler yapabilirim?’ sorusunu kendime sordum. Çünkü ben ‘Onun gibi nasıl olurum?’ sorusu yerine ‘Onun gibi başarıya nasıl ulaşırım?’ sorusunu yönelttim hep. Derdiniz ‘o’ olmaya çalışmak olmasın.

İş yaşamını geçtim, bir de aklıma hiç ama hiç yatmayan bu giyim taklitçiliği var. Kimi spor giyimiyle göz doldurur kimisi de klasik tarzıyla büyüler. Ben de asla spor giyinmesini bilmez ama klasik tarzı güzel uydururum. Makyajsız, bakımsız asla dolaşmam. Marka takıntım yoktur, üzerime neyin yakıştığını düşünürsem onu giyerim. Çünkü ben böyleyim. Bu yüzden herkesin de kendine özgü bir tarzı olmalı diye düşünüyorum. Bana yakışan şey sizin vücudunuza yakışmayabilir. Size yakışan da bana yakışmayabilir. 

Uzun lafın kısası, bir insanı kopyalamaktan vazgeçin ve lütfen kendiniz olun. İnanın o zaman daha mutlu olacaksınız.