Bir zamanlar, büyük bir dağda kartallar yuva yapmışlar. Bir kartal da 4 tane yumurtası ile bu dağda yaşıyormuş. Bir gün deprem olmuş ve yumurtalardan bir tanesi dağdan yuvarlana, yuvarlana, vadide ki bir çiftliğe kadar gitmis.

Bu çiftlik tavuk çiftliğiymiş. Çiftlikte tavuklar, bu değişik ve normalden büyük yumurtayı sahiplenmeye karar vermişler. Yaşlı bir tavuk bu yumurtayı ve içinden çıkacak yavruyu, koruması altına almiş. Bir gün, küçük kartal doğmuş. Çevresinde tavuklar görmüş ve kendini bir tavuk zannetmiş. Bütün tavuklar da ona bir tavuk gibi davranmişlar. Ailesini de cok seviyormuş.

İçinden bazen "Ben kimim?" sorusu geçiyormus ama o bir tavukmuş. Bunu böyle bilmeliymiş. Bir gün çiftlikte oyun oynarlarken, yukarı baktığında bir grup kartalın özgürce uçtuğunu görmüş. "Aman Allahım, ne kadar güzel uçuyorlar. Bende onlar gibi uçmayı çok isterdim" demiş. Tavuklar, bu düşünceye hep birlikte gülmüşler. "Sen bir tavuksun ve tavuklar uçamaz" demişler.

Küçük kartal, artık daha sık gökyüzüne bakıyor ve uçan kartallar gibi uçmak, özgür olmak istiyormuş. Ne zaman bu düşüncesinden arkadaşlarına, ailesine bahsetse, hep şu cevabı alıyormuş: "Sen bir tavuksun. Bırak bu hayalleri." Zamanla, küçük kartal da bu düşünceyi kabul etmiş.
Hayal kurmaktan vazgeçmiş, ve hayatını bir tavuk olarak yaşamaya karar vermis. Ve hayatının sonu geldiğinde de bir tavuk! olarak ölmüş.

Ne olduğunuz düşünürseniz o olursunuz. Eğer, hayatınızın herhangi bir zamanında, kartal olma hayalini kurarsanız, hayallerinizi takip edin. Tavukların sözlerini değil...