Küçük çocuk, deniz kenar?nda gördüğü yass? bir taş?n güzelliğine hayran olmuştu. Mutlaka bir mücevherdi bulduğu. Şekli de bir insan kalbi gibiydi.
Üstelik de par?l par?l parlamaktayd?.
Çocuk, taş? avuçlay?p evine koştu. Ve onu büyük bir heyecanla babas?na uzatt?. Adam, yavrusunun soğuktan morarm?ş avucundaki taş?n, birbirine sürtüldüğünde k?v?lc?m ç?kartan bir çakmak taş? olduğunu hemen anlad?.
Fakat bunu ona söyleyemedi.
Küçük çocuk, rüyalar?n? süsleyen bisiklete kavuşmak için elindeki taş? satmak istiyor ve o paran?n bir bölümüyle, bir de top alacağ?na inan?yordu. Fakat babas? buna yanaşm?yordu.
Çocuk, işin kendisine düştüğünü anlad?ğ?nda, tatilde simit satt?ğ? çarş?ya gitti. Kuyumcu vitrinleri, göz kamaşt?ran ?ş?klar?n ayd?nlatt?ğ? alt?n kolyelerle doluydu. Bir de, elindeki taş?n çok daha küçük olanlar?yla süslenen pahal? yüzüklerle.
Çocuk, en gösterişli mağazay? gözüne kestirdikten sonra, bir süre vitrin önünde bekledi. İçeride, dükkan sahibi olduğu anlaş?lan bir adam vard?.
Müşteri olarak da, kürk mantolu bir han?m.
Küçük çocuk, biraz sonra içeri girdi. Ve cebinden ç?kard?ğ? taş? dükkansahibine uzatarak:

— Bu p?rlantay? deniz kenar?nda buldum efendim! dedi. Eğer isterseniz size satar?m.

Adam, taşa uzaktan bir göz at?p:

— O sadece basit bir çakmak taş?, dedi. Bütün sahil o taşlarla doludur.

— Hay?r, diye at?ld? küçük çocuk. İsterseniz ?slat?n. Ne kadar parlad?ğ?n? göreceksiniz.
Dükkan sahibi, zengin müşterisini kaç?rmaktan korkuyor ve çocuğu kolundan tutup atmay? planl?yordu. Kad?n, onun niyetini sezmişti. Çocuğun taş?na yak?ndan bak?p:

— Tam istediğim şey! diye gülümsedi. Onu bana satar m?s?n?
Küçük çocuk, taş?n?n gerçek değerini anlayan biriyle karş?laşm?ş olmaktan son derece mutluydu. Kad?n?n cebine doldurduğu paralar ise, akl?n? baş?ndan alm?şt?. Defalarca teşekkür ettikten sonra, koşarak uzaklaşt?. Kad?n, elindeki taş? kuyumcuya vererek ona bir zincir takmas?n? istedi. Belli ki,mücevher gibi taş?yacakt?.
Dükkan sahibi, yapm?ş olduğu ikaz? anlamad?ğ? için, kad?n?n aldand?ğ?n? düşünüyordu. Bu yüzden de:

—Söylemiştim ama tekrar edeyim! dedi. Sat?n ald?ğ?n?z şey basit bir taşt?r.

Kad?n, önce p?rlanta kolyesine, daha sonra da yüzüğüne bakarak:

—Zannetmiyorum!.. dedi. O taş bence bunlardan çok değerli. Çünkü küçük bir çocuğun ümidini taş?yor.