Hiç umutlarınızın bittiğini sandığınız "tamam, hiç daha kötüsü olmamıştı" dediğiniz zamanlarınız oldu mu. Ya da "bittim, mahvoldum" dediğiniz? Damağınızda acımsı bir tadın hiç geçmediğini; yüreğinizdeki o mengenenin de canınızı sıktıkça sıktığını hiç hissettiniz mi?
Yalnızsınızdır.
Savunmasızsınızdır.
Yorgunsunuzdur.
Anlatamaz, anlayamazsınız da. Gözünüzde bir damla yaş, her an hazırdır akmaya. Sebepli yada sebepsiz... Gözlerinizdeki pırıltılar yok oldu, yok olacak gibidir...
Çaresizsinizdir. Sebep çoktur. Ya parasızsınızdır, ya terkedilmiş, ya hasta.
Aslında yüzlerce ya da'dır sizi bu hale getiren. Ne zaman geçecek bilmezsiniz.
"Umut garibin ekmeği" umarda umarsınız.Ya çaba?
Oysa hiç gördünüz mü, kim bilir kaç gün olmuş dalından koparılmış kasımpatlarını? Hala dimdik, hala ayakta, hala pırıl pırıl. Koparılmaya inat solmamaya kararlı.
Oysa; aklımız hep güllerdedir, hep lalelerde... Solmak, kurumak çok kolay.
Oysa dimdik ayakta durabilmek önemli olan. Yılmamak zorluklardan...
Hayallerden, umutlardan vazgeçmemek asıl olan.
Ne dersiniz denemeye var mısınız kasımpatı olmayı?
Herşeye rağmen, herşeye inat..