Hamalsan iki şey önemli oluyor senin için:
Yük ve yol...
Ancak srtna aldğn yükle bu mesafeyi aşabilirsen, ücret mevzu bahis oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun! Bunu düşünüyordum. Yanmdaki hamalla yola çktk. İhtiyard. Kendinden büyük bir yük almşt. Benim srtmda ise birkaç bavul vard sadece, onunkinin çeyreği... Diyordum ki içimden "Çok gitmeden kvrlrsa titreyen bacaklar, yüklenirim srtndaki yükün yarsn!.."Nitekim, çok geçmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!. .."Ne molas, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!.." Sözüme aldrmad. Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini "Sen de dinlen hadi" dedi. Benim canm sklmşt bu işe. Genç olduğumu, ondan kuvvetli olduğumu, bunun gibi bir bunakla yola çkmamn ne büyük hata olduğunu düşünüyordum. O ihtiyar, bir bacağn azck uzatmş halde sessizce dinleniyorken, ben huzursuz bir şekilde ayakta dolanyordum. Bir saat kadar sonra yine durdu, oturdu, dinlendi. Ben kzgnlkla dolandm etrafnda... "Yükünü indirip sen de dinlen", demesine aldrmadm, ona daha çok kzdm... Sonra yine durdu. Bana da "dinlenmemi" söyledi yine ama dinlenmedim. Yarm saat sonra "dinlenelim mi" diye sordu, aksi aksi başm salladm...
Kaçnc molasyd hatrlamyorum, birden bire dizlerimin bağ çözüldü. Kafamn içinde uçuşan kara kara sinekler sustu, çöküp kaldm. Kayş kolumdan çkt, srtmdaki bavullar kayd. Ne kadar zaman geçtiğini fark etmedim. Uyumuştum da uyandm m, yoksa baylmştm da ayldm m anlamadm... Baktm kendi kocaman yükünün üzerine benim bavullarm da bağlamşt. Küçük tasna birazck su koyup dudağma dayad, içtim. Sonra koluma girerek; "Hadi kalk, dedi. Bana yaslan. Ağr ağr gider ve bir süre sonra gene dinleniriz." dediğini yaptm. Omzundan güç aldm, ama asl anlattklar iyi geldi bana. "Ben yllarn hamalym, dedi. Nice pehlivan yapl adamlar gördüm. Çoğu, dinlenmek istemediklerinden yükleriyle birlikte kendilerini de toprağa serdi sonunda... Yolda gördüğümüz saçlmş kuru kemiklerin çoğu, anlattğm bu insanlara ait...
Halbuki bir yükü "taşmak" bizim işimiz, "altnda ezilmek" değil!.. Unutma ki bir yük taşdkça ağrlaşr. Dinlenerek sen yükünü hafifletiyorsun! Belki günün birinde hamallğn şekli değişir. Belki o günleri ben göremem.
Ama sen kavuşursan o zamanlara, aman ha, kafann içinde de sakn yük taşma...
Akşamlar brak ve hafifle... Sabah dinlenmiş olarak yeniden tekrar taşrsn yükünü. Bizim işimiz, bugünü yarna taşmak, bugünün altnda yok olmak değil. Çünkü , yarnlarda bizi bekleyenler var, taşdklarmz bekleyenler var...
Gerçek şu ki, hepimiz şu hayatn hamallaryz.. Yüklerimizi en doğru şekilde taşmak ve hayatn altnda ezilmemek dileklerimle. ..