Eskişehirspor çok zor bir dönemden geçiyor. Geçmiş yıllarda da buna benzer zorluklar yaşadık. Her defasında bundan daha kötüsü olmaz demiştik ama beterin beteri varmış. Resmen dibe vurduk, büyük bir belirsizlikle karşı karşıyayız. Bu ortamda Eskişehirspor kulüp lisansını alıp, transfer tahtasını açamadığı için sezonun ilk maçına tamamen alt yapı futbolcularından kurulu genç ve tecrübesiz bir kadro ile çıkmak zorunda kaldı. çünkü Eskişehirspor’a geçmiş yıllarda hizmet verip hala paralarını alamamış bazı teknik adam ve futbolcular lisans için gerekli izin yazılarına imza atmadılar.

Eğer bu izinler alınamazsa bu hafta sonu oynanacak Balıkesir maçına da yine alt yapı oyuncuları ile çıkmak zorunda kalacağız. Tabii tehlike sadece bununla sınırlı değil. Gaziantep’in Mersin’in başına gelenleri gördük. Mersin arka arkaya gelen ceza ve yaptırımlarla kendini bir anda amatör kümede buldu. Eğer gerekli önlemler alınmazsa aynı şeyler bizim de başımıza gelebilir. Ayrıca sezon başında anlaşma yaptığımız yeni transferlerinde kendi geleceklerini düşünüp başka kulüplere gitmeleri söz konusu. Kısaca felaketler dört bir koldan Eskişehirspor’u sarmış durumda. Halil Başkan haftalardan beri bu sorunları çözmek adına uğraşıyor ama gördüğümüz kadarıyla fazla mesafe alamamış. Zaten bu kadar ağır bir yükün altından kendi başına kalkması da pek mümkün değildi. Bu işin ilacı para ama o parayı bir türlü Eskişehir’de bulamıyoruz. Şehrin ileri gelenlerinden, odalardan, STK’lardan göstermelik ufak tefek bir takım jestler dışında yıllardır destek alınamıyor. Belediyelerin Eskişehirspor’a karşı olan tutumları uzun zamandır hep aynı… Bir tek Odunpazarı Belediyesi olarak Kazım Başkan elinden geleni yapıyor. Taraftarlar komite oluşturup yardım için kapı kapı gezerken, kulüp tarafından da “hayata bir es ver” adlı bir kampanya başlatıldı. Bu kampanyadan oldukça umutluyum ama o da uzun vadede sonuç alınacak bir şey. Ama Eskişehirspor’un o kadar zamanı yok, çok acil bir şekilde paraya ihtiyacı var. Gerekli rakamın 15 milyon TL civarında olduğu söyleniyor. Para olsa Halil Başkan belki 10’a, belki yarısına da bu işi çözer. Ama hiç para olmayınca çözüm de bulunamıyor. Bugüne kadar herkes bir takım bahanelerin arkasına saklandı durdu. Artık saklanılacak bir bahanede kalmadı. Ya bu şehir, en önemli markası olan Eskişehirspor’a sahip çıkacak yâda kenara çekilip sessizce yok olmasını izleyecek.  

Her şey unutulur ama bugünler unutulmaz. Bu şehrin seçilmişleri ve atanmışları Eskişehirspor için taşın altına ellerini sokup bu kulübün yaşaması adına bir şeyler yapmaları gerekir. Kimler geldi kimler geçti ama rahmetli Kemal Unakıtan hala yıllar sonra bile bu şehirde sevgi ve saygıyla anılıyorsa bunun en büyük nedeni Eskişehirspor için yaptıklarıdır. Sayın Unakıtan çok farklı bir kişiydi. Herkesin parayla bile halledemeyeceği şeyleri o bir telefonla çözüverirdi. Bunu hatırlatıp ülkemizin birlik ve beraberliğe en çok ihtiyacı olduğu bu günlerde bir türlü imza vermeye yanaşmayan Türk vatandaşı futbolcu ve teknik adamların Milletvekillerimizin ricalarını kıracaklarını zannetmiyorum. Yeter ki bir telefon edilsin. Kabul etmezse bizim değil onun ayıbı olur zaten. Kulübün yaşaması için son defa bir şeyler yapılmalı aksi halde çok yazık olacak Eskişehirspor’umuza çok yazık.