Eskişehirspor sezonun ilk maçından beraberlikle ayrıldı. Elbette beklentimiz ligin yeni takımı karşısında galibiyetti. En azından kağıt üstünde her iki takım futbolcuları arasındaki kalite ve tecrübe farkı bizi bu beklentiye sokmuştu. üstelik maçın başında bulduğumuz gol bizi daha da umutlandırmış, maçın beklediğimizden kolay geçeceği hissini uyandırmıştı.

Ancak yanıldığımızı kısa sürede anladık. Dakikalar ilerledikçe İstanbulspor’un genç futbolcuları neredeyse sahanın her bölgesinde baskı yapıp oyunu kontrol etmeye başladılar. Sergen Hoca’nın ikinci devrenin başındaki Uğur-Aykut değişikliği de çare olmadı ve İstanbul ekibi arka arkaya bulduğu iki golle öne geçti. Gördük ki Eskişehirspor henüz hazır değil, zamana ihtiyacı var. Kondüsyon, güç ve uyum eksikliği hemen göze batıyor. Ama bunu takımı eleştirmek için söylemiyorum. çünkü şu anda en az eleştirilecek kişiler; yönetim, teknik ekip ve futbolcular… Rakiplerimizin hazırlık kampları başladığında Eskişehirspor’un henüz başkanı bile belli değildi. G.Saray ile yapılan ilk hazırlık maçında ise takımın başında hoca yoktu. Kamp yapmadan, yeterince hazırlık maçı oynamadan çıkılan bu maçta tekrar beraberliği yakalamak, hatta öne geçebilecek pozisyonları bulmak bizim adımıza olumlu işlerdi.

Evet hazır değiliz ama bu demek değil ki daha ilk maçtan beklentileri aşağı çekelim ya da futbolcular hakkında olumsuz görüşlerle moralleri bozalım. Bu takımın şu anda 3 şeye ihtiyacı var. Zamana, desteğe ve anlayışa. Bu 3 şey sağlanırsa bu takım rayına girer. Asıl önemli olan yönetimin bir an önce gelebilecek puan cezalarına çare bulması. Eğer bu sorunlar çözülürse herkes rahatlar ve bu takım çok rahat ilk 6’yı kovalayarak hedefsiz kalmaz. Yeter ki bu zor günlerde köstek değil destek olalım.