Her yılın Mayıs Ayının ikinci Pazar günü "Anneler Günü" olarak kutlanmaktadır. Gayri Müslimlerin icat ettiği "ithal malı" bir günde olsa İslam emirlerine uygunluğu sebebiyle bizlerde bu günün senede bir gün olmasıdır. İslam alemine göre her gün anneler günüdür. Anaya hergün saygı gösterilmeli, O, her gün anılmalı ve her gün onun hizmetinde olunmalıdır.
Sebeb-i hayatımız olan ana-babaya karşı nasıl davranılması gerektiğini Yüce Rabbimiz (C.C Kutsal kitabımızda şöyle emrediyor:
"Hz. Allah (C.C.) Resulune hitaben; Rabbin, kendisinden başkasına asla ibadet etmememizi, anaya-babaya iyi davranmamızı kesin olarak emretti.
Eğer onlardan biri ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırlarsa, sakın onlara "Öf!" bile deme, onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle."
"Onlara merhamet ederek tevazu kanadını indir ve de ki:
Rabbim! Tıpkı beni küçükken koruyup yetiştirdikleri gibi sen de onlara acı." (İsra Suresi Ayet: 23-24/Sh: 283)
Eshab-ı Kiramdan biri Rasülallah Efendimize (a.s.) sordu:
"Ya Rasülallah insanlar arasında iyilik ve itaatıma en yakın olan kimdir? Efendimiz bu soruya: "anandır" cevabını verdiler. O kişi bu soruyu üç defa tekrar etti, Rasülallah Efendimiz de aynı cevabı verdi: "anandır, anandır" buyurdular. O kişinin dördüncü sorusuna da: Babandır diye bildirdiler. Muhaddisler, bu hadisin; ana hakkının baba hakkından üç kat fazla olduğuna delalet eder dediler.
Bir evladın meydana gelmesinde en ağır yükü ana çeker. Onu dokuz ay karnında taşıyıp hayatını tehlikeye atarak doğuran anadır. Yavrusunu tertemiz sütüyle aylarca besleyen, bebeği uyusun da büyüsün diye uyumayan, bebeği ağlayınca yüreği yanan anadır.
Buna benzer daha bir çok zahmetlere katlandığı için ana, dinimizde saygıya layık görülmüştür. Peygamber Efendimiz de bir hadis-i şeriflerinde: "Cennet analarının ayağı (rızası) altındadır" buyurmuşlardır. (Buhari, Müslim)
İslam dini, ana-babaya görevlerini bildirirken, evladları arasında daima adaletli, eşit davranmalarının emretmiştir.
Ebeveyn, (ana-baba) evladlarını kız-oğlan diye ayırmamayı, bağış ve sevgide eşit davranmayı kesin kez dinimizin emri olarak kabul etmelidirler. İslamdan önce hiç bir hakkı olmayan kızlar/kadınlar çok hor görülürdü. Oğlanlar tercih edilirdi. Kız çocukları diri diri çöle gömülerek öldürülürdü.
Hz. Peygamberimiz (a.s.): "Rabbim evladları; oğlan, kız diye ayırmamayı emretmiştir. Böyle bir ilahi emir olmasaydı ben; kız çocuklarını tercih ederdim" buyuruyorlar.
Çünkü kızlar, oğlanlara nazaran, ana-babaya daha saygılı, daha itaatkardırlar. Bunun için kız çocukları daha çok himayeye muhtaçdırlar. Tasavvuf dünyamızın ulularından Ebul Hasen-i Harkani Hazretleri şöyle bir olay anlatırlar: İki erkek kardeş vardı. Bunların hizmete muhtaç yaşlı bir anaları vardı. Her gece bu kardeşlerden biri anasının hizmeti ve bakımıyla meşgul olur, diğer kardeş nafile ibadetle (farz, vacip olmayan) meşgul olurdu. Bir gece anaya bakma sırası bu kardeşin idi, diğer kardeşine dedi ki: bu gecede anama sen bakıver ben ibadet edeceğim. Kardeşi olur dedi. İbadet eden kardeşi secdede uyuya kaldı ve o anda bir rüya görür. Rüyasında bir ses ona:
-Kardeşini af ettik, seni de onun hatırı için bağışladık deyince O da: Ben Allah'ıma ibadet ediyorum, kardeşim ise anneme hizmet ediyor fakat beni onun yüzünden mi affediyorsunuz diye sordu. Aynı ses:
Evet senin yaptığın nafile ibadet, anaya bakmaktan daha sevap değildir, bizim senin fazla ibadetin için bir emrimiz yoktur. Ama anan senin hizmetine muhtaçdır. Bu konuda kesin emrimiz vardır.
İslam tarihinde bu ve buna benzer bir çok yaşanmış hikayeler vardır. Bu konuda bir şairimiz de şöyle der:
"Kıymetini bu dizin üstünde yatan bilir; Acısını denizde gemisi batan bilir."
Ana şefkati görmeyen, cami avlularına bırakılan, terk edilen evlatlar da hayatlarında hiç gülmezler, topluma problem olurlar. Onun için analarda evladlarını terk etmemelidirler.
Sözün özü: Anneler günü, annelerin eli öpülmeli bir çift karanfille de olsa onların gönülleri alınmalıdır. Ölmüş annelerde mezarlıklarda mutlaka ziyaret edilerek ruhlarına bir Fatiha 11 İhlas hediye edilmelidir.
Hoşçakalın.