Bir haftadır köşe yazamıyorum.
Dişimde yaşadığım problem ciddi hallere ulaşınca keyfim de iyi değildi elbet…
Keyifsizliğin verdiği sözcüklerle sizin de canınızı sıkmak istemedim.
Ama bu hafta içerisinde gözlemlediğim birçok husus da oldu elbet…
Örneğin…
Bir hafta içerisinde meydana gelen olaylara şöyle bir göz gezdirdim ki…
Aynı hafta içerisinde iki cinayet, darp gibi birçok olumsuz olay yaşandı.
Bu olayların nedenlerini irdelemeyeceğim ama bazı detaylara da değineceğim.
Bu olumsuzluklardan yola çıkarak bazı uyarılarda bulunacağım.
Artık kimsenin kimseye tahammülü, sabrı kalmadı.
İçimizdeki sevgi tükendi.
İnsanın kendisine verecek sevgisi kalmadığından dışarıya harcamayı müsriflik olarak gördüğü için…
Sevgisini bile paylaşmaya korkar oldu!
Artık “dinlemek” “anlamak” büyük bir erdem haline dönüştü!
Bu sebeple de…
Sözcüklerin bittiği yerde “şiddet” başladı!
İnsanların kendisini ifade edebilecek bir kelimesi olmayınca ya da kelimeleri hoyratça tükettiği zaman şiddet eylemine başvuruyor.
Maalesef…
Tüketmeyin!
Tüketilmemesi için hayatınızdaki “sözcükleri” çoğaltın!
Mesela kitap okuyun bol bol!
Kitaptaki kahramanların yerine koyun kendinizi!
Hayal edin!
Ben her gün yeniden doğuyorum mesela…
Her kitabın kahramanında yeni bir “ben” oluyorum…
Empati kuruyorum onların dünyasında gezinirken…
Onların yaşadıklarını yaşıyor, onların yürüdükleri yoldan gidiyorum.
Hem sözcüklerim çoğalıyor, hem bakış açım genişliyor.
Hem de yürüdüğüm yollar genişliyor.
Bu arada diş ağrımdan bir haftadır keyfim yok demiştim ya!
Kendimi unuttuğumun belirtisiydi o!
Sinyal verdi vücudum…
Kendini sev, kendine özen dedi!
“Yeniden başla, illa ki başla, her şeye rağmen en baştan başla” dedi.
Evrenin mesajını ben aldım…
Darısı sizlerin başına!