Buzlu bir yolda yürümeye benzer hayat. Hem de bazı yerlerde gizli buz var, bazı yerlerde kar yığınları, bazı yerlerde karlar erimiş, ıslak zemin. Her attığın adımda düşme tehliken var. Bazen düşersin, küçük çocuklar gibi biraz ıslanıp hafif bir sıyrıkla yeniden kalkarsın. Bazen de düşmeler ağır olur. Kemiklerin kırılır, aylarca çıkamazsın hayat sahnesine iyileşmen yaralarını sarman bir süre kıpırdamadan durman gerekir. Hiç kıpırdamadan kemiklerin kaynıca kadar beklemen gerekir. Hiçbir şey yapmadan zamanların ve mekânların ötesine kalakalırsın. Bu günler genelde çok sıkıcı gelir, acıların, ağrıların tüm benliğini sızlatacak, sevgi ve şefkat bekleyeceksin. Umut arayacaksın, köşe bucak. Zamanla yaraların iyileşecek kemiklerin kaynayacak artık buza pistine dönmen için yeterli bir iskelet sistemine sahip olacaksın. Ya yüreğin, yüreğinde buz pistine tekrar çıkmaya cesaret edebilecek mi? Kırılmışsın, yaralanmıssın, en kötüsüde korkmuşsun. Buzda yürümek tehlikelidir, diyeceksin. Demenin ötesinde, bilecek ve düştüğün anlar aklına geldiğinde kemiklerin sızlayacak. Bir daha yola çıkmaya korkacaksın. Uzun zamandır tek bir adım bile atmadığın için yürümeyi unuttuğunu bir daha yürüyemeyeceğini zannedeceksin. O ilk adımı atarken, yeni hayatına bacakların titreyecek Ya korkularına rağmen çıkacaksın yola ya da güvenli karanlık zindanlarda kalacaksın. Başka çaren olmayacak bu yüzden yoluna yeniden koyulmalısın

Tüm korkularının ve acılarının ötesinde ayaga kalkıp yine yürümelisin bu yolda, Üstelik bir daha düşüp düşmeyeceğinin hiç bir garantisi yokken. Bazen düşmemek, yürümekte ne kadar ustalaşıp ustalaşmadığına bağlı olmayacak. Zor ve bilmediğin yollarda yeniden düşebilirsin, hatta çok iyi bildiğin yollarda bir anlık gafletle, yerle yeksan olabilirisin. Hayat tüm bunları göze almayı gerektirir Her ne kadar ustayım, ben artık buzda yürümüyorum süzülüyorum desen de yinede düşebilirsin. Usta da düşer çırakta, Çünkü hayatın anlamı bu! Evet, bir yanlış adım düşürebilir insanı. Bazen adımlar doğru olur, yer yanlış olur. Bazen de doğru sandığın adım, artık doğru değildir. Yol değişmiştir, yolun versiyonu değişmiştir. Artık o yolda yeni adımlar çıkmıştır. Üstelik düşmek için her zaman hata yapmanda gerekmez. Bazen kurallara harfi harfine uygulayıp, doğru adımlar atsan da düşebilirsin. Çünkü bunun adı hayat; düşmek ve kalkmak. Zor gelse de yürümeyi tekrar öğrenmek zorunda kalabilirsin. Tıpkı bebekliğindeki gibi, her şeye baştan başlamalısın. Önce emekleyerek, sonra tutunarak ayağa kalkmaya çalışmalısın. Çünkü ne kadar düşersen düş, ne kadar acı çekersen çek, kalktığında o kadar güçlü olacaksın. Ya da korkularının tutsağı olarak, bir daha çıkmayacaksın hayatın buzlu yollarına. Bir düşmemek uğruna, olduğun yerde sayarak yola çıkmadan kaybedeceksin. Ya da korkularına rağmen, düşmekte var kalkmakta deyip cesurca devam edeceksin. Ve anlayacaksın hayatta düşmelerin hiç bir önemi olmadığını çünkü: düşmek sıradandır, fark yaratanlar düştüğü yerden kalkan ve yola devam edenlerdir.