Aralık 1914’te çıkan yangında, Thomas Edison’un laboratuarı tamamen yok oldu. Hasarın maliyeti 2 milyon dolardan fazlaydı ama bina yalnızca 238 dolara sigorta ettirilmişti, çünkü betonarme bir binaydı ve yangına dayanıklı olduğu sanılıyordu.
O aralık gecesi, Edison’un ömür boyu çalıştığı bütün araştırmalar alevler arasında kaldı. Yangının en şiddetli olduğu sırada Edison’un 24 yaşındaki oğlu Charles, dumanın ve yıkıntıların arasında babasını arıyordu. Sonunda onu, sakin bir biçimde yangını izlerken buldu. Ateşin parıltısı yüzüne yansımıştı, beyaz saçları alevlerin yarattığı rüzgârda uçuşuyordu.
Charles’ın içi acıdı, sonuçta Edison atmış yedi yaşındaydı, genç bir adam değildi ve her şeyini alevler yutuyordu.
Edison, “Annen nerede?” diye sordu. Charles bilmediğini söyleyince de “Git onu buraya getir.” dedi. “ömrü boyunca bir daha böyle bir şeyi göremez.”
Ertesi gün Edison yangından geri kalanlara baktı ve şöyle dedi: “Felaketlere değer biçilemez. Bütün hatalarımız yanıp kül oldu. Artık sıfırdan başlayabiliriz.”
Yangından yalnızca üç hafta sonra Edison ilk fonografını yaptı.