İki kadın, yanlarında birbirlerinden ayırt edilemeyecek kadar birbirine benzeyen küçük çocuklarını da alarak kıra çıkmışlardı. Evlerinden de biraz uzakta idiler.
Beraber otururlarken bir kurt gelip çocuklardan birini kapıp götürdü.
Kadınlardan biri diğerine:
-Kurdun götürdüğü çocuk seninki idi dedi. Diğeri ise, "Hayır senin çocuğun idi" diyordu.

Her biri kalan çocuğa sahip çıkıyordu. Anlaşamadılar. Bu ihtilaf üzerine davalaşmak için aile büyüklerinin huzuruna geldiler.

Aile büyüğü kurdun saldırısından kurtulan çocuğun, yaşlı olan kadına ait olduğuna karar verdi.

Yine mesele bitmedi. Kadınlar daha sonra bir Bilgeye gittiler ve meseleyi ona anlattılar. Bilge de;
-Bana bir bıçak getirin, çocuğu kesip aranızda taksim edeyim, madem anlaşamıyorsunuz, yarısı birinizin, yarısı da birinizin olsun dedi.

Genç olan kadın:
-Aman, hayır hayır. Allah sana rahmet ihsan etsin, çocuk benim değil, yaşlı kadınındır ben istemiyorum!.. dedi.

Bu sözler üzerine Bilge kalan çocuğun yaşlı kadına değil, genç kadına ait olduğuna hüküm verdi.
çünkü genç kadın, çocuğun gerçek anası olduğundan; kesilmesinden endişe ettiği için, onun ihtiyar kadında kalması pahasına da olsa hakkından vazgeçmişti.
Böylece genç olan kadın kendi çocuğuna kavuşmuş oldu.