öyle bir hayat yaşıyorum ki,

Cenneti de gördüm,cehennemi de
öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım
öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.
öyle bir hayat yaşadım ki,
Son yolculukları erken tanıdım
öyle çok değerliymiş ki zaman
Hep acele etmem bundan, anladım...

(Nietzsche’nin sevgilisi Salome’ye gönderdiği mektuptan bir bölüm)