Sonunda en dibi gördük. Mersin, Trabzon'u yenince puan cetvelinde son sıraya yerleştik. Eskişehirspor maalesef tarihinin en kötü günlerini yaşıyor. Bu camiaya gönül veren herkes büyük bir endişe içinde. Hoca değişikliği bir umut olmuştu ama Akhisar'a yenilince küme düşme korkusu herkesin yüreğine ateş gibi düştü.

Halbuki bugünlerin geleceğini Eskişehir'de pek çok kişi gördü. Bende dahil bir çok kişi yanlış yapıyorsunuz, böyle olmaz diye hem yazdı, hem söyledi. Yapılan transferlerin yetersizliğini, ucuz, bonservis bedeli yok diye alınan futbolcuların alınmasa da olacağını dile getirdik. Sonra Skibbe'yi de yazdık. Alman Hoca'nın adaletinin olmadığını, futbolcular arasında haksızlık yaptığını, zırt pırt verdiği izinler yüzünden takımın yeterince çalışmadığını da... Ama Mesut Başkan iyi niyetle yapılmış bütün uyarılara kulaklarını tıkadı, kimseyi dinlemedi. Hatta bu uyarıları yapanları Halil Ünal'cı olmakla, mevcut yönetimin düşmanı olmakla suçladı. Şimdi herşey kötü gidiyor. Hani iyi bir şey olsa da yazalım diyorum ama yok. Taraftarın yönetimi istifaya daveti son derece haklı. Ama şimdi istifa etseler Eskişehirspor'a bir faydası olur mu? Bana göre olmaz, çünkü doğacak boşlukta kulüp iyice darmadağın olur. Keza, takımın kapasitesi belli, futbolculara kızsan, bağırıp, çağırsan, hatta göndersen ne olacak? Atsan atamazsın, satsan satamazsın. Eldeki malzeme bu ve devre arasına kadar yapacak bir şey yok. Yapılan yanlışları yine yazacağız, hataları yine eleştireceğiz ama şu anda kavga etmenin, birbirimizi yemenin Eskişehirspor'a bir faydası yok. Bu kulüp ne Mesut Hoşcan'ın, ne İsmail Kartal'ın, ne de futbolcuların. Bu kulüp Eskişehir'linin ve Eskişehirspor taraftarınındır. O yüzden Eskişehirspor'a sahip çıkacağız ve ne yapıp edip küme düşürmeyeceğiz.

Hiç unutmam yıllar önce 1981-1982 sezonuydu. Eskişehirspor lige kötü başlamış, kötü de gidiyordu. Küme düşecektik, herkes birbirine kızıyordu. Sonra ne oldu hatırlamıyorum ama birden şehire bir hava geldi. Her maç tribünler tıklım tıklım doluyor, takımı içerde, dışarda inanılmaz destekliyorduk. Bütün şehir bayraklarla donatılmıştı. Eskişehirspor sanki şampiyonluğa oynuyor gibiydi. Son maça kadar vaz geçmemiştik. O sene olaylı Beşiktaş maçıyla düştük ama Eskişehirspor camiasının büyüklüğünü bütün Türkiye'ye gösterdik. İşte biz böyle efsane taraftar olduk. Babamızdan, büyüklerimizden kulübe nasıl sahip çıkılacağını biz böyle öğrendik. Şimdi yine efsane taraftarın kulübe sahip çıkma zamanı geldi. Kayseri maçıyla birlikte savaş başlıyor, haydi hep birlikte tribünlere...