Avrupa için adeta kenetlenmiş bir taraftar vardı dün Atatürk stadında. Yağan yağmur ve doluya rağmen istekleri ve arzuları sahaya yansır gibiydi. Zaten dünkü Karabük'ü de etkileyen bu değil miydi?
Futbol kalitesi yoktu ama Eskişehirspor'un galibiyete uygun bir havası vardı. Maç boyu, sahaya hükmeden takım gibi durdu. Sahanın içinden de Avrupa'ya giden yolun ışığını görerek çıktı.
İlk dakikalarda tribündeki istek ve arzu sahaya yansıdı. Yarım saatte pozitif bir oyun oynamaya çalışan bir takım vardı sahada.
Karabük'te ise kazanmaya değil ama kaybetmemeye yönelik orta alanı kalabalık tutan görüntü.Karabük'ün enkaz olan sağ yanı, Eskişehirspor'un sol yanını güçlendirdi.
Karabük'te Nadareviç ve Diego arasından yüksek topla golü düşünmek de, hangi akla hizmetti anlamadım. Özellikle ikinci yarıda Eskişehirspor'da orta alanda gereğinden fazla top kaybı vardı.
Doğa ve Pele üretimde yok, Sezer çalışkan fakat kilitlenmesi de rakip alandaki kesatlığın ilk sebebi. Yine de iki net pozisyon kaçan penaltı ve gelen birde gol vardı.
Atılan golde, Erkan'ın ustalığı değil, Karabük defansının acemice hatası daha dikkat çekici.
İkinci yarı da, ise oyundan tamamen düşen bir Eskişehirspor izledik.
Galibiyeti zihninde koparmış bir Eskişehirspor ile... Korkularına tutsak olmuş bir Karabük vardı aslında sahada. Sezon başından beri bulamadığımız futbol kalitesini, ligin son maçlarında boşuna aramayalım.
Hele böylesine psikolojik savaşın yaşandığı bir dönemde.
Günün öne çıkan adamlarına gelince. Öncelikle Diego derim, sonra da Ümit Karan ve Batuhan. Diego için söylenecek fazla bir şey yok. Görevini en iyi şekilde yerine getiriyor. Ümit Karan'ın penaltı kaçırmasına rağmen sahada mücadelesi, hırsı ile neler yaptığını ve takıma ne kadar faydalı olduğunu sanırım Batuhan oyuna girince daha iyi anladık.
Hala zor gözüksede!
Dünkü sonuç Avrupa'ya açılmış pankarttır. Ve dün Atatürk stadında gördüğüm umut ile Avrupa'da sır değildir artık. Avrupa kupasına giden son takımın rengi neden Siyah-Kırmızı olmasın...