Milletvekili olmak çok zor bir iş.
Gerçi eskiden daha zordu.
Yani...
Adayların hakim huzurunda ön seçimle belirlendiği dönemlerde aday olmak büyük bir işti.
Zira...
O yıllarda ön seçim dediğimiz seçim, partinin üyeleri ya da seçilmiş delegeleriyle yapılırdı.
Sonradan, yerlerini ilelebet sağlamlaştırmayı kafasına koyan Genel başkanlar, Hakim huzurunda yapılan ön seçimle aday belirleme yöntemini kaldırdı.
Yerine Merkez yoklaması adı altında, tamamıyla adayları kendilerinin belirlediği bir sistemi getirip, parti tüzüklerine koydu.
İşte o günden bu yana aday belirleme yöntemi olarak, Genel Başkanların tek seçici olduğu "Merkez yoklaması" sistemi kullanılıyor.
Buna rağmen milletvekili olmak çok zor bir iş.
Önce para yatırıp aday adayı olacaksınız.
Arkasından...
Genel Başkan ya da Genel Merkez yöneticilerini ayarlayıp milletvekili aday listesine girecek siniz.
Dahası...
Bu listenin seçilebilir yerinde olmanız gerekecek.
Yani 1 nci ya da 2 nci sırasında...
Sonra seçimler olacak.
Sizin aday olduğunuz parti barajı aşıp, milletvekili çıkartma hakkını elde edecek.
Siz de o partinin çıkarttığı milletvekillerinden biri olacaksınız.
İşte bu denli zor Milletvekili olabilmek.
Aday adayı olmanız ile milletvekili seçilmeniz arasında geçen günlerde de...
Uyku uyumadığınız gibi, para ve zaman harcayacaksınız bol bol.
Dikkat ettiniz mi bilmem.
Milletvekili seçilen, yeniden aday oluyor.
-"Ben bir dönem yaptım. Milletvekili olduğum dönemde de iyi kötü bir şeyler yapmaya çalıştım. Bir daha aday olmayacağım. Biraz da başkaları bu görevi üstlensin" diyen maalesef yok.
Sanki milletvekili seçilen, bu görevi ölünceye kadar taşıma hakkına kavuşuyor.
Bir kere seçilmiş olmakla, ilelebet milletvekili olmayı kendine yakıştırıyor.
Yaşlılık ve sağlık problemleri nedeniyle, zorunlu olarak bir daha aday olamayanlar da...
Sanki Padişahlık misali adaylığı oğluna devrediyor.
Peki niçin böyle oluyor?
Bir gelen bir daha gitmek istemiyor...
Galiba biraz milletvekili seçilebilmenin zorluğundan...
Biraz da...
Koltuğun tatlı olmasından kaynaklanıyor...