Önceki gün Eskişehirspor Taraftarlar Birliği'nin organize ettiği etkinlikte ortaya çıkan fotoğraflarda, insanların yüzündeki ifadeye baktım.
Alabildiğine dolu dolu, alabildiğine mağrur ve gururlu!
Teröre karşı tek ses, tek renk, tek yürek...
"Bizler bu kadar çok acıdan, güçlenmeyi de çabuk öğrendik" dedim kendi kendime. Ve "Daha çok birbirimizi sevmeyi de!"
O yüzden böyle fotoğrafları futbolun da duvarlarından indirmeyelim.
Gördük ki hayatın nerede sonlanacağı belli değil. Birbirine kin güden iki taraftar grubundan da aynı anda yüzlerce kişi can verebilirdi.
Tabi ki orada ki eli öpülesi emniyet güçlerimiz can simidi olmasa...
Haklarını bizlere helal etsinler!
***
Yazıkça her acının ardından duyguların daha çok öne çıktığını anlıyorum.
Ve böyle olaylar galiba inancımızı ve bizi birbirimize bağlayan değerleri hatırlatıyor.
Hayatın öznesinin sevgi olduğunu anlatır gibi.
Öyle ki tribünlerde dahi ayrımcılığı ortadan kaldırdı son yaşananlar.
Kelebek ömrü gibi olmasın dileğimiz.
Çünkü renklerin kardeşliğini sokaklara dökenler, gerektiğinde tek bayrak altında nasıl toplanabileceklerini de gösterdiler.
Bir kez daha anladım ki insanlar söz konusu vatan olduğunda kendilerine en çok gereken gerçeğin peşine takılıyor.
Hayatımıza çöreklenmiş keyfi düşlerin değil.
Adına rekabet koyduran ve şehirleri dahi birbirine kırdıran kara bulutların elinden kurtulan ışıklar gibi.
Şimdi sevmek zamanı...
Şimdi tek yürek olma zamanı...
***
İnsanlığın anlamı büyük...
Şimdi her yanda terör lanetleniyor.
Özne; vatanın bütünlüğü ve bölünmezliği...
Ve asıl en önemlisi bütün insanları kardeş bellemek...
Şimdi terörün beslendiği kargaşanın içinde olmak değil.
İnsani duygulara ve birlik olmaya yelken açmak zamanı!
Buna futbol terörü de dahil.
***
Artık futbol perdesi de daha güzel bir dünyaya aralanmalı.
Kardeşlik duygularını ön plana çıkartarak.
Farklı renklerle tribünlerde otururken, bir sevdanın peşinden koşmanın da kader ortaklığı olduğunu anlayabilmeli herkes...
Şimdi barışa tempo tutmak zamanı.
Maçları hayat tadında yaşayanlar için, her maç yeni bir beyaz sayfadır aslında.
Üzerine bazen sevinç bazen keder yazılır.
Ama hiçbirimizin bu beyaz sayfayı bu kadar kin ve nefretle doldurmaya da hakkı yok.
Hele ki bu yaşananlardan sonra!
***
Hepimiz başladığımız beşiğe döneceğiz.
Hayatın gerçeği bu...
Eğer bir şeyleri temizlemek ve huzur içinde yaşamak istiyorsak.
Tek şansımız kardeşliğe geri dönmektir.
Ve bunu gönülden istemektir
Yangını körükleyenlere inat!
Şimdi kaybettiklerimizi kazanmak zamanı çünkü...
O yüzden yazımın başında belirttiğim bu fotoğrafı hiçbir zaman gönüllerden sildirmeyin...
ÖRNEK ALINSIN
Böylesine bir ortamda güzel şeylerden bahsedelim istiyorum hep.
Yaşanan kötü psikolojiden uzaklaşmak adına belki de...
Sağlıkspor alt yapısında futbol eğitimi veriliyor yıllardır.
Ne kadar başarılı olduklarından bahsetmeyeceğim. Çünkü alt yapıya bakış açımın sonuçlarla alakalı olmadığını hep belirtirim. Çok güzel bir uygulama başlatmışlar. Her idman öncesinde çocuklara kitap okutuyorlar. Futbol eğitimine başka bir anlam katılmış. Yani alt yapıların sadece futbolcu değil, aynı zamanda insan yetiştirmek ile ilgili bir sorumluluğu olduğunu da göstermişler. Bu etkinliğe imza atanları kutluyor ve tüm kulüplere de örnek olmasını diliyorum.
::::::::::::::