Eskişehirspor iyi giderken herkes ne güzel şeyler yazıp çiziyordu.
Bizde keyifle okuyorduk.
Avrupa hedeflerini...
Kulübün kurumsallaşacağını...
Borçların eriyeceğini.
Gençlerle Eskişehirspor'un geleceğinin kurtulacağını falan...
Açıkça söylemek gerekirse, bizlerde katıldık bu furyaya.
Ne yalan söyleyelim içimizdeki heyecanı bastıramadık.
Çünkü;
'Hayal ettiğimiz Eskişehirspor'du' tüm bunlar.
Marka olmuş, kurumsal yapıya bürünmüş, CEO'su tarafından yönetilen, siyasetten arınmış, bütçe yapabilen, borçlarını çekip çevirebilen ve profesyonel anlamla bir alt yapı kurmuş bir Eskişehirspor hayal ediyorduk çünkü...
HHH
Nedendir ki, sonradan işlerin öyle gitmediğini görmeye başladık.
Kulübün borçlarının azalmak yerine daha da artmaya başladığı söylentileri içimizi kemirdi.
Yönetim içerisindeki kopmaların "siyaseten yaşandığı" iddialarının ardı arkası kesilmedi.
Kulüpten ayrılanlar hiç iyi ayrılmadı.
Arkasında bir ton dedikodu ve iddia bırakıp gitmeye başladılar.
Dahası, bu kopuşların daha da süreceği söylendi.
Hatta birisi çıkıp dedi ki; "İstifa edecekler ama siyasi nedenlerden dolayı istifa edenlerle aynı kategoriye girmemek" için şimdilik istifa etmiyorlar"
Sonra "tek adamlık" iddiaları başladı.
Yönetim içinden güzel gelişmeler yerine, hep içimizi karartan, yola çıkış amacı dışında olan gelişmeler kulağımıza çalınmaya başladı.
K; Kamuoyu da hep bu konular ile meşgul edilir oldu.
HHH
Kulüpte bunlar yaşanırken, sportif anlamda ezilmeye başladı Eskişehirspor.
Daha birkaç yıl öncesine kadar "Eskişehir'den bir puan alsak iyidir!" diyen takımlar Eskişehirspor'u kendi evinde yenmeye başladı.
Kötü olanı da spor kamuoyu da artık buna alıştı.
Eskişehirspor'un kendi sahasında maç kaybetmesi ulusal spor medyasında 'normal bir durum' olarak algılanmaya başlandı.
Takım gün geçtikçe eriyişini sürdürdü.
10 kişi kalan takımlara karşı hem de 2-0'dan maç vermelerden tutunda, iç sahada oynanan rezil futbolun karşılığında kaybedilen maçlar görmeye başladık.
İşin suyu Kasımpaşa maçında çıktı!
4 defans, 3 ön libero ile Eskişehirspor süper lige çıktığından bu yana en korkak kadrosunu sahaya sürdü.
Rakipten ne kadar çok korktuğunu, çekindiğini, bir puanın kendisi için "büyük başarı olacağını" daha maç kadrosu ile rakibine hissettirdi.
Böyle olunca Kasımpaşa yüklendi de yüklendi.
Farkı kaçırdılar ilk yarı, daha doğrusu Boffin önledi tarihi hezimeti.
İkinci yarı Allah'tan rakibin hocası 1-0'ı tutmayı yeğleyip, Es-Es'in üzerine çok yüklenmemeyi tercih etti de, biraz olsun rakip yarı sahada göründük.
Ve koskoca maçı tek bir gol pozisyonu ile atılan tek bir şutla tamamladık.
Nereden bakarsanız bakın, bir felaket tablosu.
HHH
Felaket tellalı değiliz ama gidişatın da farkındayız.
Hem de ta başından beri...
Son 25-26 maçta alınan iki galibiyetin başarı olacağına kimse inanamaz.
Şıkır şıkır pas yapan takımın yerine iki pası yan yana yapamayan takımın gelmesini hiç kimse "Ucuz futbolcu oynatıyoruz" bahanesi ile örtemez.
Bir defa şunu kabul edin...
Eskişehirspor'a bu sezon aldığınız futbolcuların yüzde 90"ı kaba tabiriyle 'fos' çıktı.
Değil PTT, bir alt ligde bile forma bulamazlar!
Hangi gözle izlendi şu aldıklarınız...
Allah aşkına çıkıp bir taneniz söylesin.
Ama kimse konuşmuyor şimdi.
Çünkü konuşacak bir şey yok!
Hoca bile aynı telden çalmaya devam ediyor.
Hala ve hala "Sabır" diyor.
Sabır falan kalmadı.
Açık söyleyelim.
Eskişehirspor kümeye gidiyor.
Kimse "bu takım düşmez" demesin.
Ne zaman böyle bir algıya düştük, takım küme aşağı indi.
Bu yılda aynı psikoloji var ve bu psikoloji ile maçlar teker teker gidiyor.
Korkarım ki bu işin sonu kötü!
O yüzden acil önlem, tedbir neyse alınsın.
En başta Ertuğrul Sağlam konusu halledilsin.
Yoksa bu kötü gidişatın sebebi Ertuğrul Sağlam'dan çıkacak, yönetimin üzerine kalacak.
Ve hoca ile birlikte yönetimde sert şekilde tartışılmaya başlanacak.
Ancak tartışmakta bir yere kadar.
Bunca borçla küme düşerseniz, istediğiniz kadar tartışın.
Çünkü sonumuz Sakaryaspor'dur!
