Dün ümraniye maçında garip şeyler oldu.

Maça parlamaya gönüllü başlayan yıldızların kale önünde tutulmasını izledik.
Final paslarında geciktik.

***

Eskişehirspor dün gece çelişkiler takımıydı.
Mücadele de sırt sırta verenler.
İş bitiriciliğe geldiğinde galibiyete sırtını döndüler.
Ateşin kül hali…

***
3 forvetli Eskişehirspor’un duran toplar dışında neden pozisyon üretemediğine baktım.

Orta alanda hücum anlamında yaratıcı oyuncu eksikliği ve gelişmeye açık pozisyonlarda pas geçişlerinde ki yanlış tercihler, umutları harcama uzmanlığına dönüştü.
Bu nedenle Kırmızı Şimşekler maç boyunca orta alanda rakibe fazla oynama imkanı vermese de buna rağmen bir türlü üretken olamadı
***
Aslında Eskişehirspor’un kazanması için sebep çoktu.
Ama 2 puanı kaybetmesi için oluşan bütün sebepleri de kendisi üretti.
Bunda takımını hala tanımayan Mustafa Denizli’nin imzası da vardı. Deneyimli teknik adamdan garantili oyun anlayışından çok diziliş anlamında da gerekli riskleri almasını beklerdim mesela.

O ise ikinci yarıda ki hamleleriyle duran topların dışında Eskişehirspor’un gol atabilme ihtimalini dahi neredeyse yok etti.

***

Futbolun en basit kuralı!
Gücünü göstermenin ilk hali meşin yuvarlağı üç direk arasından geçirmektir.

Eğer geçiremezsen şampiyonluğu kaybedersin.

Hele ki bu saatten sonra!
Bu yüzden ümraniye karşısında alınan bu beraberlik, rakiplerin kazandığı haftada yenilgiyle eşdeğerdir. 

***
Oysa ki Hürriyet’i yazacaktım, Hakan çinemre’nin iştahlı halini, Boffin’in kaliteli duruşunu, Ofoedu’nun şanssızlığını işleyecektim.
özellikle Hürriyet’in şantiye ruhunu öne çıkaracaktım.

Ama ümraniye maçının ardından kaçan 2 puanın arkasından baktım…

O yüzden hiçbir şeyin hükmü yoktu.

“Umarım şampiyonluk bugün kaçmamıştır” dedim kendi kendime.

***

Bahaneler arkasına saklanmanın alemi yok.

özellikle de bu haftadan sonra…
Bu takım bundan sonra mazeret üretmekten çok yeni hikayeler yazmak zorunda.
Bolu ve Giresun deplasmanları bir başlangıç olmalı mesela…

***

Sonuç olarak;
Dünkü Eskişehirspor gerçeği; şüpheli bir aşk filmi gibiydi.
Hala oturmayan sisteme rağmen, görkemli kadronun kazanılan puanlar arasında yakın ilişki olsa da.
Hala şampiyonluk şansı rakiplerle matematiksel olarak da eşit olsa da…
Eskişehirspor aşıklarının futbol kalitesi adına meraklı soruları var aklında.

"Tek suçlu zaman mı acaba?" 
Oysa ki her şeyin ilacı zaman gibi gösteriliyor.
Ama o zaman da çabuk geçiyor.
Bu işin sonunu da merak ediyor insan…
Mesele; iyi futbol oynadık edebiyatıyla şampiyonluk umudunu teselli olarak satmak değil.

Mesele; yanlışları doğruya çevirmek meselesi…

Bazen talihsizliğe karşı da talimli olmak gerekiyor.

Senin için ter akıtanın emeğinin karşılığını zamanında vermezsen, tersine işlemeye başlar hayat. 

Buna örnek olarak geçen sezon ki Akhisar maçını gösterebiliriz.

Bazen o topun da canı vardır. Ve istemedi mi direğe takılır…

Ama anlayana…

::::::::::::