Bu sezonun en görkemli başlangıcını İzmir'de yaptı Eskişehirspor...
Ne de güzel başlamıştı her şey...
5'te gol geldi. 10'da maçı kopartacak penaltı kaçtı.
Bu dakikalarda işi bitirmesi gereken meşale gibiydi Eskişehirspor.
Maçın genelinde futbol kalitesi anlamında Eskişehirspor'da olanlar, Göztepe de yoktu.
İkinci yarıda Eskişehirspor'da azalanlar ise Göztepe'de çoktu.
Maçın sonu ise tam bir trajediydi.
Takımı sahadan çekme hakkını elinden bulunduranlar hükmen mağlubiyetin ve silinmesi muhtemel ekstra 3 puanın da hesabını vereceklerdir...
***
Oysa Eskişehirspor adına harika bir başlangıç vardı.
İki kanat diğer maçlara göre daha canlı...
Orta alanda bu kez kavgacıydı.
Erkan bir ara önüne geleni silip süpürüyordu.
Sadece Semih etkili değildi. Sanki O'nun için maç penaltıda bitti.
***
Düşündüm de bazen galibiyete yaklaşırken uzaklaşır takımlar. Eskişehirspor'un durumu da o hesaptı.
Her şey istediğimiz gibi giderken, Göztepe'yi ayakta tutmaya çanak tutacak basit bir gol yenildi. Bu da Eskişehirspor'a ağır bir bedel ödetti.
İleri adımlar geriledi.
Beraberliğe sevinecek Göztepe kontra atakta gelen galibiyet ise bayram yaptı.
***
Seyir zevki ve heyecan açısından harika bir geceydi...
Ama bu ülkede futbolun her dönem önüne geçen hakemler yine başroldeydi. O'ndal yüzünden ne saha içini konuşabiliyor, nede gelecekle ilgili kaygılarımızı yenebiliyoruz.
Bir hakem Meye'nin penaltısını es geçebilir anlarız. Hadi Göztepe'nin de bir penaltısını vermediğini kabul ettik.
Ancak savunma arkasına sarkan ve önü boş olan bir adamın kendi kendine düşme ihtimali nedir?
Müdahaleyi süzmek için bazen bir çift göze bile gerek yoktur.
Orada devreye giren yürektir.
***
Maçın konuşmamızı hakem, fakat hakemi de anlatmamızı Alpay Özalan engelledi. Zaten her şey birbirinin içine girdiği için gelmedi mi futbolumuz bu noktalara...
Bir takımı sahadan çekmek sonra geri dönmek tam bir dramdır.
Eskişehirspor duruşu da bu kadar basittir.
Şimdi herkes hesap dökümünde bu yenilginin faturasını ödesin. Hatta bundan sonra silinebilecek 3 puanı da...
