Renklerin ustası olarak anılan büyük bir ressamın öğrencisi eğitimini tamamlamış.
Büyük usta öğrencisini uğurlarken, yaptığı resmi şehrin en kalabalık meydanına koymasını ve yanına da kırmızı bir kalem bırakmasını, halktan beğenmedikleri yerlere çarpı koymalarını rica eden bir yazı iliştirmesini istemiş.
Öğrenci birkaç gün sonra resme bakmaya gittiğinde resmin çarpılar içinde olduğunu görmüş. Üzüntüyle ustasına gitmiş.
Usta ressam üzülmemesini ve yeniden resme devam etmesini önermiş. Öğrenci resmi yeniden yapmış.
Usta yine resmi şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş fakat bu kez yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde boya ile birkaç fırça koymasını ve yanına da insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı ile bırakmasını önermiş. Öğrenci denileni yapmış.
Birkaç gün sonra bakmış ki resmine hiç dokunulmamış. Sevinçle ustasına koşmuş.
Usta ressam şöyle demiş:
İlkinde insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri sağanağı ile karşılaşılabileceğini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı. İkincisinde onlardan yapıcı olmalarını istedin. Yapıcı olmak eğitim gerektirir. Hiç kimse bilmediği bir konuyu düzeltmeye cesaret edemedi.
Emeğinin karşılığını, ne yaptığından haberi olmayan insanlardan alamazsın. Sakın emeğini bilmeyenlere sunma ve asla bilmeyenle tartışma.

Aşağıdaki yazının önce tamamını,
sonra da sadece renkli satırlarını okuyun.
Karşınıza çıkan iki farklı insanı
görünce şaşıracaksınız.

Baba gönderdiğin para ile
gül gibi geçiniyorum, fazlasını
ne yapabilirim? Hiç düşün-
me beni, şikayet ettiğimi gör-
dün mü? Bu şartlarda
daha fazlasını istemem;
bu para ile okumanın
çaresi var. Ama fazla göndermenin
zorluğunu, hatta imkansız
olduğunu biliyorum. Tek düşüncemin sizler
olduğunu bilmelisiniz. İhtiyaçlarımı
kısmen aldım, noksanlarımı
tamamlamak için de yeteri kadar para
var, para değil bol mektup
gönderin bana. Unutmayın, dört gözle
mektuplarınızı ve güzel haberlerinizi
bekliyorum. Selamlar.