Türk futbolunun içler acısı halini buradan zaman zaman konuşuyoruz.

Dev kulüplerin nasılda borç batağına sokulduğunu;

Köklü kulüplerin batışına nasıl da zemin hazarlandığını;

Türk futbolunun dev bütçesinin ne kadar hunharca ziyan edildiğini söylüyoruz.

Bu gidişatın artık bitmesi gerektiğini;

Siyaseten ve dışarıdan yapılan desteklerin de artık bir yere kadar gidebileceğini;

Kulüplerin kurtarılması operasyonlarının da bir gün tıkanacağını ifade ediyoruz.

+++

Türk futbolunda görünen köy kılavuz istemiyor yani.

Bugün lig yayınlarının bile hal hatırla verilmeye başlandığı;

Kimsenin bu ligi izlemek istememeye başladığını;

Tribünlere gelen kişi sayısının daha da azalacağını kolayca görüyoruz.

+++

çünkü ortada bir dengesizlik var!

“Harcanan para-futbol kalitesi” denklemi bir türlü tutmuyor.

Yığınla harcanan para karşılığında, Avrupa’nın sıradan liglerinin kalitesine bile ulaşılamıyor.

Maleasef ki, sistemden beslenen kesimler de bu gidişata çanak tutunca;

Türk futbolu göz göre göre ve bağıra çağıra her geçen gün uçuruma doğru sürükleniyor.

++++

“Taşıma suyla futbolumuz nereye kadar gidecek, bu süreç ne kadar devam edecek” elbette kestirmek zor.

Ancak kötü sonun hızla yaklaşktığını da söylemeden geçmeyelim.

öyle ki;

Menajerlerin çeşitli ülkelerden bulup getirdikleri ve devasa paralarla Türk takımlarına sattıkları oyuncuların açtığı yara artık kabuk tutmuyor.

Kan akışının kapanması bir yana, yara gitgide açılıyor.

Takımların kendi yetiştirdikleri oyuncular yerine, sisteme uymaları yüzünden;

Hem kulüpler birbir kapanıyor;

Hem de futbol kalitemiz artık Avrupa standartlarından hızlıca uzaklaşıyor.

+++

Bu meselenin nasıl tamir olacağı sorusuna cevap uzun soluklu konuşmalarla yapılabilir.

Ardından belki bulunan çareler bir bir uygulamaya alınabir.

Bunun için hükümet düzeyinde düzenlemeler şart gibi duruyor.

Ancak!

Bu işin nasıl ve ne şekilde olacağının temsili uygulaması için de galiba artık Eskişehir’in görülmesi gerekiyor.

Hatta bu durum şart haline gelmiş durumda!

+++

Sözünü ettiğimiz sistem maalesef ki “Anadolu Devrimcisi Eskişehirspor’u” da derinden etkiledi.

Eskişehirspor’un durumuna gelen pek çok kulüp zaten ya alt liglere demir attı, ya da kulübü kapattı.

Ne güzel ki, “Eskişehirspor çok büyük bir camia!”

Onca olumsuzluklara rağmen ayakta kalmayı başarıyor.

Bu başarı kuşkusuz Eskişehirspor tarihinden gelen gücünden ve misyonundan kaynaklanıyor.

Kendi dinamiklerini bir şekilde harekete geçirerek, sisteme direnmeye devam ediyor Es-Es.

Ve bunun yaparken de;

Türk futboluna adeta bir ders veriyor!

+++

Borç batağına saplanmış, puanları silinmiş bir kulüp.

Transfer yapma yasağı getirilmiş bir takım.

Ligin sonuna demir atmış bir camia…

Ama buna karşılık Eskişehir’de neler oluyor?

Kendi yetiştirdiği oyuncuları pişirmeye başlayan bir kulüp ortaya çıkarılıyor.

Sımsıkı kenetlenen dev bir taraftar kitlesi sonra…

Şehrin dualarını arkasına alan ve tam güven almış bir yönetim.

Yoklar içinde öylesine işler yapılorlar ki;

“İşte Türk futbolunun kurtulma reçetesi budur” diye bağırıyorlar tüm ülkeye…

+++

Hep birlikte siyah giyiniyor herkes.

Binlerce taraftarıyla…

Yönetimiyle ve sahada mücedele eden yürekli oyuncularıyla…

Ve geride kalan 3 haftanın ikisini kazanıyorlar hemde deplasmanda!

Henüz yenilmişte değiller.

Ve henüz tek bir gol dahi yemediler.

Ve son olarak gidip, Bursa’yı Bursa’da yendiler.

+++

“Eskişehirspor, kurulduğu günden bu yana Türk futboluna sadece ve sadece hizmet etmiştir.”

Tribün kültürüyle, taraftar büyüklüğüyle, sportif başarılarıyla, herşeyiyle…

Ve yine büyük bir hizmeti de yine ülkemiz futbolunun ayağına getirmiş durumda.

“Türk futbolunun kurtuluşunu getiriyor Eskişehirspor, Türk futbolunun yönetenlerin kapısına!”

Bakalım, Eskişehirspor’un bu direnişinden, duruşundan, başarısından ve verdiği mesajlardan dersler çıkaracaklar mı?