Sahada ki oyunu konuşmak yersiz.
İhtiyacı olan kazandı.
Asıl konuşulması gereken konu futbolun boynunu vurdular.
Parayı"ilahi" bir kelime haline getirenler vurdu.
Sinsi tüccarlar...
E-Bilet uygulamasıyla tribün keyfini adeta Passoladılar...

Sanki bundan önce işlenen tribün suçlarında caydırıcı cezaları verdiler de...
Şimdi de futbolda toplumunu korkuyla terbiye etmeye çalışan bir politika başladı.
Kendini bilmez insanlar yüzünden bir şehri ve ekran başındakileri bu oyunun zevkinden mahrum bırakan zihniyet ile ülke futbolunun geldiği ve geleceği nokta ortada...
Cezayı geçtik; bayanlar dahi tribüne giremedi. Maça istediği ilgiyi gösteremedi...
Böyle mi düzelecek bizim futbolumuz. Yazık...

Eskişehirspor'un 7 Mayıs'a kadar ligi kafasında bitirdiğini tahmin ediyorduk.
Ancak; maç başına 2 kayıp puan ortalamasıyla oynasa da, Erciyes gibi bir takım karşısında biraz olsun futbol adına bir şeyler üretmesini bekliyorduk. Ama yanıldık.
Dün gece kendi kendime sorular sordum...
Takım cesur muydu? Saha dizilişinde Evet, ama oyun felsefesinde Hayır.
Takımda savaşan adam var mıydı? Hayır.
Takımda "birimiz hepimiz için" duygu su var mıydı? Hayır!
Peki böyle bir takım kazanabilir miydi?
Tabi ki Hayır..

Ertuğrul Sağlam'da çaresiz. "İstediği hücum oyununu bir türlü oturtamadı"
Yapılamayan golcü transferi, forvetten istenilen verimin alınamaması vs. birçok etken...
Dün gece görünürde çift forvetli sistemde de üretkenlik yoktu. Kanatlar kırık, hücumda son pas ve vuruş eksikliği vitrindeydi.
Aslında sezon başından beri rakip kale önünde, yaptırım gücü yüksek bir anlayış hakim olamadığı içindir ki; Eskişehirspor'un, kazanma duygusuna ortak olmakla, kaderine küsmek arasındaki çizgide kalakaldığını gördük.

Bu takımın gerçeği artık kupa finali...
Ama ligde de çeşitli şaibelere yer verilmemeli.
Galibiyeti için uğraşmayan futbolcuların hiç olmazsa yenilgiyi kabul etmemesini gerekiyor.
Onlardan istenilen ateşi yeniden bulmak değil.
İş ahlakıyla kendilerine yakışanı yapmak!