Yaşlı bir adam, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.

Sokaktan geçenler yaşlı adamı hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar. Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.

Yaşlı adam huzursuzlanmış; acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.
“Karım başka hastanede kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum.” demiş.

Adam üzgün, “Ne yazık ki karım Alzheimer hastası, ve beni tanımıyor bile” diye yanıt vermiş.

Hemşireler hayretle sormuşlar,

“Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz  o zaman?”

“Ama ben onun kim olduğunu biliyorum…” demiş.