Maç öncesi dört yanı ateşlerle sarılı olsa da, kazanmayı bilen bir Eskişehirspor vardı.
Zaten bu maç daha başlamadan kafalarda oynanmıştı...
Kazanma ruhuna ibadet eden bir takımın kazanması da bu anlamda doğaldı.
***
Bir takım, galibiyet ruhunu koşarcasına yakalamak, delicesine yaşamak istiyorsa.
Forvet hattındaki oyuncuların, yoktan var eden büyücülüğü maçın her anında ortaya çıkmalı.
Eskişehirspor'da da öyle oldu. Önce Engin, ardından Emre Güral şapkadan tavşan çıkarttı. Gördük ki; sahada eksildiği anlarda dahi birimiz hepimiz duygusunun sahaya yansıdığı maçlarda; bu takıma galibiyet çok yakışıyor.
Sezon başından bu yana yazıyorum. Sahada mücadele eden oyuncular, şuanda ki oluşan başarısız tablonun en masumları...
Onlar birçok maçta mücadele anlamında elinden geleni yaptı.
***
Gençlerbirliği karşısında Eskişehirsporlu futbolcularda, kendilerini ait oldukları yerde hissetmekle, son dakikaya kadar kazanmayı istemek arasındaki organik bir bağ vardı.
İşte dün geceki galibiyetin kimyası buydu. Bu duyguya hepimizin duyması gereken bir saygı var.
Kaybedilen maçlarda dahi taraftarın oyunculara sahip çıkmasının tarifi buydu galiba...
Ama gel gelelim ki işin içine kalite girdiği zaman başarıyla arkadaşlık kurmak zorlaşıyor.
Çünkü bu kadar güçlü kazanma duygusu, çoğu zaman kaliteye de ihtiyaç duyuyor.
Bakınız; kaybedilen maçlara!
***
Devre arası öncesi bu galibiyet 3 puandan çok fazlasıydı. Ligin ikinci yarısından alınacak bir galibiyet defterden düşmekle kalmadı, devre arasında yapılacak hamlelerin kağıt üzerinde ki stratejisi değişti. Hem de büyük umutla...
Eskişehirspor'a devre arasında direkt oynayacak en az 4-5 oyuncunun şart olduğu gibi mesela...
Bunlar falcılık değil.
Gerçekler.
***
Şimdi gözler Mesut Hoşcan'da...
Dün gece tribünler gerekli mesajı kendisine verdi.
Umarım üzerine düşeni almıştır.
2-0'lık bir Bursa galibiyetiyle başlamıştı.
2-0'lık bir Gençlerbirliği galibiyetiyle veda etmeli. Başı ve sonu onu avutsun, ortasında yaşananlar bizde kalsın. Ama artık Eskişehirspor ve sevdalıları yanmasın.
Ha! Şu da var.
Sayın Hoşcan'ın bırakması gerektiğini düşünmemizin sebebi sadece başarısızlığı değil.
Bu şehirde bir hava değişikliliğinin gerekliliği içindir.
Eskişehirspor'da da mevcut konuşulan isimlerin de güç birliği oluşturmasının gerekliliği gibi.
Çünkü sezonun ikinci yarısında kulübün her anlamda güçlü bir yapıya olması gerekmektedir.
Yoksa daha önce bu kulübün çöküşüne zemin hazırlayan ve Mesut Hoşcan'ın başkan olmasına vesile olanların bundan sonra yapacağı yanlışları kimsenin kaldıracak ne gücü ne de sabrı vardır.
:::::::::::::::::::::