Her sonuca farklı anlamlar yüklenecek bir geceydi.
Öylesine bir maçtı ki...
Taraftarın önde gelenleri kimsenin aklına gelmediğini yaparak günler öncesinden gece düzenlemiş, birlik ve beraberlik adına güzel bir organizasyona imza atmışlardı.
Caddeler bayraklarla süslenip, şehir havaya girmişti. Süper lige çıktığımız yılda ki gibi olmasa da ona yakın bir heyecan vardı.
Eskişehir halkı bu maçı iple çekerken, Türkiye kupasının kulbuna dokunma hissiyatını Atatürk stadında yaşamak için tribünde ki yerini aldı. Taraftarın inandığı bir şey vardı; o da Eskişehirspor finalleri her zaman iyi oynuyordu.

Gel gelelim tribünleri maçtan 1 saat önce dolduran taraftarın coşkusu sahada yoktu. İkinci yarıda taraftarı bile uyutan futbol vardı.
Eskişehirspor'un rakibini sağlı sollu boğmasını bekledik ama yanıldık. Yine final paslarında ki becerisizlik vitrindeydi. Sezon başından bu yana son bölgede ki iltihabı dağıtacak bir antibiyotik bulunamadı çünkü...

Kupada ki bu maça özel olarak programlanmış bir Eskişehirspor bekliyorduk.
Ancak Eskişehirspor, bütün güzelliklerden yoksun kötü hatıraları anımsatacak fotoğraf gibiydi.
Gördük ki bazen çok istemek değil, her yönüyle hedefe hazır olmak önemlidir. Rakibi pasifize edecek gücü Kırmızı Siyahlı futbolcularda göremedik.
Antalyaspor maç boyunca beraberliğe vidalanmış. Orta alan kalabalık, savunmada hiç riske girmedi ve bulduğu golle finale bir adım daha yaklaştı.
Futbol, formasının hakkını vereni yalnız bırakmaz.
Eskişehirspor tek hamlede mat oldu.

Dün gece ki skor bugünün sorunu değil aslında. Haftalardır takımda ki fizik ve tempo olarak düşüş her şeyin habercisiydi. Buna birde Ertuğrul Sağlam'ın tutarlı olmayan kadro seçimleri eklenince hem ligde, hem de kupada böylesine sonuçlar ortaya çıktı.
Sağlam'ın devre arasından bu yana dağıldığını biliyorduk da dün gece hakemlere itirazlarına baktığımda paramparça olduğunu hissettim. O kadar itiraz yapacağına maça hamle yapabilseydi keşke.

İki ayaklı bir maçın ilkini kaybettik. Umut vermeyen futbola rağmen, karamsar bir tablo oluşturmak yerine bu takımın finale nasıl kalabileceğinin hesapları yapılmalı...
Bugünlerin neden yaşandığını tartışmak için ikinci maçın sonunu beklemek lazım...
Dün gecenin ardından bana kalan;
Tek gözü kör olan siyasetin son dönemde adeta böldüğü insanlara her şeyi unutturan ve onları bir araya getiren en büyük gücün Eskişehirspor olduğu gerçeğiydi...
Yeter ki futbolcu beylerde bu bilinçle giydikleri formanın ağırlığını bilsin ve rövanşta finali hak ederek, taraftara kendini affettirsin...