Her kahve aynı tadı taşımaz... Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona göre değişir...

Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun ağlarken içitiğin kahvenin tadı kederlidir..Kahve telvesine yüreğinin acısı karışır.

Bir Pazar öğle sonrası annenin "hadi bir kahve yap da içelim" dediği kahve huzurludur...Köpükler annenin göz bebeklerine yansır...Dudağının kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir...

Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve düşülen kuyudan çıkma çabasıdır...Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın...çıktığın an uyayakalırsın..ferahlıktır!!!!

Dostlarla içilen kahve neşedir...Kahkalalar köpüklerin üzerinde yüzer...

Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır...
Acıdır tadı...Ama garip bir de bir keyfi, lezzeti vardır...

Baban için yaptığın kahve sevgi doludur...çay bardığında, az şekerli...Kahve gibi görünmez sana...Ama sıcaktır dumanı tüter ve kokusu büyülüdür...

Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır...Isıtır insanın içini...

Yorgun olduğunda içtiğin kahve halifletir seni...Kendine getirir, unutturur günün ağırlığını...

Kahve aynı kahvedir belki...köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı kahvedir ama içilen kahveler ruhun süzgecinden geçer ve tadları değişir...

Her kahve aynı değildir bu yüzden...