Bir zamanlar bir köyde bir ağa yaşıyormuş. Bir de özgürlüğüne çok düşkün cesur bir delikanlı bu delikanlının öyle bir atı varmış ki dillere destan. Bütün yarışlarda ağanın atları dahil bütün atları geride bırakıyormuş. Ağa sürekli olarak bu ata sahip olmak istiyormuş. Fakat delikanlı bir türlü satmaya yanaşmıyor ve Ağa bu atın hasretiyle günden güne eriyormuş.
Ağanın en zeki adamlarından birisi ağaya "Ağam kendini üzme akşama o atı ağılda bil" demiş
Delikanlının her akşam köye döndüğü yolun kenarına yüzü koyu uzanmış ve delikanlı yaklaşıncada "Ah karnım ölüyorum"diye inlemeye başlamış. Delikanlı atından indiği gibi adamın yanına gitmiş onu usulca yerden kaldırarak atına bindirmiş. Sarsılmasın diyede kendisi atın yularından iple tutarak yürümeye başlamış birkaç dk sonra hilekar adam atın ipini yularından çözmüş ve atla hızla uzaklaşmaya başlamış.
Atının ipleri elinde kalan delikanlı giden atlıya bağımış;
"Bir dk bekle birşey söyleyeceğim sakın atı bu şekilde elde ettiğini kimseye söyleme "adam gülerek" Neden enayi olduğun ortaya çıkmasın diyemi?demiş.Delikanlı üzgün bir şekilde devam etmiş "Hayır onunla bir ilgisi yok fakat sen bu olayı herkese anlatırsan birdaha kimse yol kenarında rahatsızlanan ve gerçekten yardıma ihtiyacı olan insanlara durarak yardım etmez.Bu insan senin kardeşin bile olsa yani sen bu olayı anlatarak insanların içinde olan iyilik yapma isteğini yok edebilirsi.Bu sözlerden bir hayli etkilenen hırsız özür dileyerek atı geri getirmiş ve
"Asıl sen bu olaydan hiç kimseye bahsetme ne olur"demiş...
